Λάμδα
Το γράμμα λάμδα (επίσης λάμβδα και λάβδα) (κεφαλαίο Λ, πεζό λ) είναι το ενδέκατο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στα νέα και τα αρχαιά ελληνικά συμβολίζει το πλάγιο φατνιακό /l/ που πραγματώνεται είτε με τον παρόμοιο φθόγγο [l] είτε, στην περίπτωση των νέων ελληνικών, ως ουρανικός [ʎ] σε περιπτώσεις ουρανικοποίησης (π.χ. ήλιος). Σε πολλές ελληνικές διαλέκτους και λαλιές ο ουρανικός φθόγγος εμφανίζεται στην επαφή του φωνήματος με το φωνήεν /i/.Προήλθε από το φοινικικό γράμμα ''λάμεδ'', που στα φοινικικά σήμαινε ''αλέτρι''. Η αρχαϊκή του μορφή εμφάνιζε διάφορα αλλόγραφα με ορισμένα να πλησιάζουν το λατινικό <L> (του οποίου αποτέλεσαν και τη βάση) και άλλα να τείνουν προς τη μορφή του <Γ>.Στο ελληνικό γράμμα βασίστηκε και το κυριλλικο <Л>.
Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητικη αξία λ´ = 30. Παρέχεται από τη Wikipedia
-
9961
-
9962
-
9963
-
9964
-
9965
-
9966
-
9967
-
9968
-
9969
-
9970
-
9971
-
9972
-
9973
-
9974
-
9975
-
9976
-
9977
-
9978
-
9979
-
9980