Βήτα

Το βήτα (παλαιά γραφή: βῆτα· κεφαλαίο Β, πεζό β και ϐ) είναι το δεύτερο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου.. Στη νέα ελληνική αναπαριστά το ηχηρό τριβόμενο διχειλικό σύμφωνο /v/ και το αντίστοιχο αλλόφωνο ενώ στην αρχαία ελληνική αναπαριστούσε το κλειστό /b/. Η σημερινή προφορά του ανάγεται στα ελληνιστικά χρόνια.

Το Β αντιστοιχεί στο γράμμα B, b του λατινικού αλφαβήτου και στα В, в και Б, б του κυριλλικού, τα οποία προήλθαν από το ελληνικό βήτα το οποίο με τη σειρά του ανάγεται στο φοινικικό γράμμα ''μπεθ'', που στα φοινικικά σήμαινε ''σπίτι''. Το όνομα του γράμματος είναι η ελληνική απόδοση της φοινικικής λέξης. Στο Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο συμβολίζει το ηχηρό διχειλικό τριβόμενο σύμφωνο /β/ και σε ορισμένες γλώσσες όπως τα ισπανικά το διχειλικό προσεγγιστικό [β̞].

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία β´=2 και ˏβ =2.000 Παρέχεται από τη Wikipedia