Δημήτριος Γαλανός

Ο Δημήτριος Γαλανός ο «Αθηναίος» (1760-1833) είναι ο πρώτος και πλέον εύγλωττος Έλληνας Ινδολόγος των νεότερων χρόνων. Προσέφερε πολλά στη γνώση μας για τις φιλολογικές, φιλοσοφικές και θρησκευτικές παραδόσεις της Ινδίας. Γεννήθηκε το 1760 από οικογένεια μεσαίας τάξης στην Αθήνα. Ο πατέρας του Παντολέων και η μητέρα του Διαμάντω είχαν τρεις γιους και μια κόρη ονόματι Κάργια. Ο μεγαλύτερος αδελφός του πέθανε σε μικρή ηλικία και ο νεώτερος, ο Φιλάρετος, ανέλαβε τη διαχείριση της πατρικής περιουσίας. Η εκπαίδευση του Δημήτριου ξεκίνησε στη γενέτειρά του, την Αθήνα, υπό την εποπτεία του γνωστού διδάσκαλου Ιωάννη Βενιζέλου. Σε ηλικία 14 ετών μετέβη στο Μεσολόγγι, εμπορικό κέντρο της δυτικής Ελλάδας, το οποίο διατηρούσε στενές σχέσεις με τους Έλληνες εμπόρους της Βενετίας. Εκεί μελέτησε με τον διακεκριμένο γραμματικό Παναγιώτη Παλαμά. Μετά από τέσσερα χρόνια ο Γαλανός εγκατέλειψε το Μεσολόγγι και ταξίδεψε στην Πάτμο, όπου μελέτησε αρχαία ελληνικά, φιλοσοφία, λατινικά, ρητορική και εκκλησιαστική μουσική επί έξι χρόνια. Διευθυντής της σχολής εκείνη την περίοδο ήταν ο Δανιήλ Κεραμεύς. Αργότερα ο Γαλανός εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για τους πρώτους δασκάλους του σε γράμματα που έγραψε από το Βαρανάσι, όταν πληροφορήθηκε για τον θάνατό τους. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του, ο Γαλανός πήγε στην Κωνσταντινούπολη να συναντήσει τον θείο του Γρηγόριο, μητροπολίτη της Καισαρείας εκείνη την εποχή και Πρωτόθρονο της Ιεράς Συνόδου στην Κωνσταντινούπολη. Εργαζόμενος εκεί ως δάσκαλος, συνάντησε τον Μαντρατζόγλου, έναν εμπορικό αντιπρόσωπο των Ελλήνων της Βεγγάλης στην Κωνσταντινούπολη. Αυτή η συνάντηση έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη ζωή του Γαλανού. Ο Μαντρατζόγλου τον βρήκε ιδανικό για τα παιδιά των Ελλήνων εμπόρων που είχαν εγκατασταθεί στο Ναραγιανγκάντζ (Narayanganj) κοντά στην Ντάκα (Dhaka) και την Καλκούτα και του προσέφερε μια θέση δασκάλου εκεί. Ο Γαλανός, επιθυμώντας να διευρύνει τις γνώσεις του, αποδέχθηκε πρόθυμα την προσφορά του Μαντρατζόγλου και προετοιμάστηκε για το ταξίδι του στην Ανατολή, «… για να φέρει το φως της πατρικής εκπαίδευσης στους Έλληνες της Ινδίας, και να στείλει από εκεί στην Ελλάδα μερικούς σπινθήρες του φωτός της Ασίας», σύμφωνα με τα λόγια του Γεννάδιου. Όταν ο Γαλανός εξέφραζε την επιθυμία του αυτή, δεν γνώριζε πως δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά την πατρίδα του.

Δαπάνησε από την προσωπική του περιουσία για την αρχική κατάρτιση της βιβλιοθήκης του πανεπιστημίου. Θεωρείται ο ιδρυτής της βιβλιοθήκης, η οποία με τη δωρεά αυτή ιδρύθηκε τέσσερα έτη προ του Πανεπιστημίου. Παρέχεται από τη Wikipedia