Σπύρος Πατρίκιος

Ο Σπύρος Πατρίκιος (1894 - 27 Μαΐου 1958) ήταν ηθοποιός επιθεώρησης και από τους σημαντικότερους της ελληνικής οπερέτας.

Γεννήθηκε στη Τήνο το 1894. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές εισήχθηκε στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων Ύδρας την οποία όμως μετά ένα χρόνο εγκατέλειψε προς χάριν του θεάτρου. Έτσι το 1911 πρωτοεμφανίζεται στη θεατρική σκηνή στη Κωνσταντινούπολη στο θίασο της Αικατερίνης Βερώνη. Σταδιοδρόμησε στο μουσικό θέατρο κυρίως σε επιθεωρήσεις όπου και διέπρεψε σε κωμικούς ρόλους.

Συμμετείχε στον Β' Βαλκανικό Πόλεμο μετά τη λήξη του οποίου συνέχισε τις θεατρικές παραστάσεις. Είχε διακριθεί ιδιαίτερα στις επιθεωρήσεις: «Πειρασμός», και «Αποκριάτικη επιθεώρηση». Το 1927 συμμετέχει συνθιασάρχης στο θέατρο της Κυβέλης και ένα χρόνο μετά εμφανίζεται στη Θεσσαλονίκη στη επιθεώρηση «Αρλεζιάνα».

Ο Σπύρος Πατρίκιος περιόδευσε στη συνέχεια στην Αίγυπτο, την Κωνσταντινούπολη και αργότερα στις ΗΠΑ όπου και επιστρέφοντας αρχίζει να εμφανίζεται πλέον ως θιασάρχης στην επιτυχή επιθεώρηση «Ο παπαγάλος» (1931). Ακολούθως ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τις οπερέτες πολλά κείμενα των οποίων έγραψε και ο ίδιος όπως «''Γυναίκες... γυναίκες''» κ.ά. μαζί με τον Νίκο Χατζηαποστόλου. Το 1939 ίδρυσε την «Οπερέτα Πρωτευούσης» ως θεατρικό οργανισμό του είδους όπου και παρουσίασε με δική του σκηνοθεσία τη «Εύθυμη χήρα» του Φραντς Λέχαρ. Κατά τη διάρκεια της κατοχής διετέλεσε πρόεδρος του "Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών". Το 1946 ανέβασε την επιθεώρηση «Γιούπι-γιούπι» που άφησε εποχή. Υπήρξε μέλος, αντιπρόεδρος και πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών το 1940-44. Η τελευταία του θεατρική παράσταση δόθηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς. Μετά τη συνταξιοδότησή του (1953) ασχολήθηκε ως αρχισυντάκτης του περιοδικού ''Ελληνικό Θέατρο''.

Ο Σπύρος Πατρίκιος είχε νυμφευθεί την επίσης ηθοποιό Ελένη (Λέλα) Σταματοπούλου και μετέπειτα Πατρικίου και απέκτησαν έναν γιο, τον γνωστό ποιητή Τίτο Πατρίκιο.΄Ήταν αδελφός της ποιήτριας Λιλής Ιακωβίδου της οποίας και κόρη είναι η σύγχρονη ηθοποιός και τραγουδίστρια Φραντζέσκα (Ιακωβίδου). Ο Σ. Πατρίκιος πέθανε στην Αθήνα, πέντε χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή του, το 1958, σε ηλικία 64 ετών. Παρέχεται από τη Wikipedia