Ομοερωτισμός και ελληνική σκηνή : από το "αιρετικόν πάθος" στην "ορατότητα". Η πρόσληψη του παγκόσμιου θεάτρου /

• Κύριος συγγραφέας: Κυριακός, Κωνσταντίνος (συγγραφέας.)
• Μορφή: Βιβλίο
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: Αθήνα : Παπαζήσης, 2021.
• Σειρά: Θεατρικοί τόποι (Παπαζήσης)
• Θέματα: Πρόσληψη δράματος; Θέατρο > Ιστορία και κριτική.

Πίνακας περιεχομένων:

• Εισαγωγή: Από τη «διαστροφή» της μεσοπολεμικής περιόδου στην εποχή του σκηνικού μεταμοντερνισμού: Προς μια εξέταση των φάσεων και των ιστορικών κύκλων του θέματος Στόχοι της έρευνας, όροι της πρόσληψης, μεθοδολογία της τεκμηρίωσης Κεφ.1 Γυναίκες, άλλες
• Από την «περίεργη ηθική διαστροφή» στις «γυναίκες της διαφοράς»: Από την "Αιχμάλωτο" στα "Δάκρυα της Πέτρα φον Καντ"
• Μεσοπολεμικές εικόνες. Κυβέλη και Κοτοπούλη: "Η αιχμάλωτος" του Εδουάρδου Μπουρντέ και "Η γκαρσόν" του Βικτόρ Μαργκερίτ
• "Οι αθώες" της Λίλιαν Χέλμαν από τον θίασο Κατερίνας (1938 και 1961)
• «Κράμα θολού σεξουαλισμού» και «παραγαμήλιοι δεσμοί»; "Ο σκοτωμός της αδελφής Τζορτζ" του Φρανκ Μάρκους (θίασος Κατερίνας, 1966)
• Η αρρώστια του έρωτα: "Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ" του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ από τον θίασο «Πράξη» (1987), σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη
• Γυναίκες: Μύθος, ιστορία, τέχνη
• Γυναίκες μέσω ανδρικού βλέμματος/Γυναίκες από γυναίκε
• Έργα του ρεαλιστικού ψυχολογικού θεάτρου και της ιψενικής σχολής: «ανδρογυναίκες»/«νέες γυναίκες»/«υποχρεωτική ετεροφυλοφιλία»
• Δύο γερμανόφωνα έργα με σημαντικούς λεσβιακούς χαρακτήρες: "Λούλου" του Φρανκ Βέντεκιντ και "Άρρωστα νιάτα" του Φρανκ Μπρούκνερ Υπό ανδρικό βλέμμα (Ζαν-Πολ Σαρτρ/Χάρολντ Πίντερ) και υπό ανδρικό ομοφυλόφιλο βλέμμα
• Κεφ.2 «Υπόγεια» και «απόκεντρα»; Από το «Θέατρο Τέχνης» του Κάρολου Κουν στο «Θέατρο Έρευνας» του Δημήτρη Ποταμίτη
• «Θέατρο Τέχνης»: Στα έγκατα - Λίγο πριν από τη λήξη του Εμφύλιου Πολέμου: Ένα χάρτινο φεγγαράκι για την Μπλανς ("Λεωφορείο ο πόθος" στο «Θέατρο Τέχνης», 1949)
• Είναι το "Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι" ένας ομο-ερωτοφοβικός εφιάλτης;
• «Ένας Ιππόλυτος της κοιλάδας του Μισισιπή, γεμάτος ερωτηματικά και αγκάθια»: "Η Λυσσασμένη γάτα" στον θίασο Δημήτρη Μυράτ - Βούλας Ζουμπουλάκη (1955)
• Επί σκηνής ομοφυλόφιλοι: Τα υπόλοιπα έργα
• Ανασφαλή αρσενικά και αγοροκόριτσα: Ουίλιαμ Ινγκ
• Το φιλί και οι σημασίες του: "Ψηλά από τη γέφυρα" του Άρθουρ Μίλερ στο «Θέατρο Τέχνης» (1958)
• «Θολά, σκοτεινά, "υπόγεια" αισθήματα»: Η δραματουργία του Ζαν Ζενέ
• Σε ποιον ανήκει το παγκάκι; "Η ιστορία του ζωολογικού κήπου" του Έντουαρντ Άλμπι («Θέατρο Τέχνης», 1963)
• «Τέτοια απίθανη βρωμιά δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί, μήτε και τέτοια βωμολοχία έχει ακουστεί»: "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;" του Έντουαρντ Άλμπι («Θέατρο Τέχνης», 1966)
• «Θέατρο Έρευνας»: Όχι πια αγοραίοι «τοιούτοι»
• Ο μεσήλικας ψυχίατρος και το αγόρι: "Έκβους" του Πίτερ Σάφερ («Θέατρο Έρευνας», 1975 και 1986)
• «Ντιλεταντισμοί»: "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι" του Όσκαρ Ουάιλντ («Θέατρο Έρευνας», 1976)
• Μια «ερωτική εποποιία ειδικού τύπου;»: Ερωτική τριλογία του Χάρβεϊ Φέρστιν («Θέατρο Έρευνας», 1983)
• Ο δύσκολος νόμος της αγάπης: "Άγγελοι στην Αμερική" του Τόνι Κούσνερ («Θέατρο Έρευνας», 1993)
• Κεφ.3. Μορφές και θέματα της γκέι/κουίρ κουλτούρας. Όσκαρ Ουάιλντ: «Άγιος και μάρτυρας». Από τις βιογραφικές δραματοποιήσεις στις μεταμοντέρνες αναγνώσεις μιας (δυνάμει) camp αισθητικής
• Δημοφιλείς, αλλά με ποιον τρόπο;
• Σόμερσετ Μομ και Νόελ Κάουαρντ
• Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και Ζαν Κοκτό
• Τέρενς Ράτιγκαν και Τέρενς ΜακΝάλι, Ανρί ντε Μοντερλάν και Μπερνάρ Μαρί Κολτές
• Πιερ Πάολο Παζολίνι και Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ
• Ιστορία/Τέχνη
• Κεφ.4. Εποχές καμπής και παραστάσεις με σημασία
• Λίγη ή καμιά συμπάθεια...
• Τα δράματα της βρετανικής «οργισμένης γενιάς»
• <<Δρόμοι του Βερολίνου>>: Μπεντ (θίασος Γιάννη Φέρτη και Πέτρου Φυσσούν, 1980, σκηνοθεσία Γιώργος Θεοδοσιάδης
• Αλλοι (μεταγενέστεροι) εγκλεισμοί/εγκλωβισμοί
• <<Από τη λεωφόρο Συγγρού στο κατεστημένο>>: Η Μπέττυ στο Πρόσωπα φυσικά και αλλόκοτα (1981, σκηνοθεσία Γιάννης Διαμαντόπουλος)
• Το μπουλβάρ αλλιώς: Το κλουβί με τις τρελές (1976, σκηνοθεσία Γιάννης Δαλιανίδης), Η χοντρή μου φίλη (1976), Ξανθιά φράουλα (1980, σκηνοθεσία Γιάννης Διαμαντόπουλος), Η ...δικιά μας (1983, θέασος Ρηγόπουλου και Αναλυτή)
• Οι αμοραλιστικές <<φάρσες>> του Τζο Όρτον, μεταφρασμένες από τον Παύλο Μάτεσι στο <<Απλό Θέατρο>> των Χρήσου Πολίτη και Αντώνη Αντύπα (δεκαετία 1980)
• Κεφ.5. Θέματα και χαρακτήρες Κεφ.6. Ο ομοερωτισμός των κλασικών Κεφ.7. Εποχές βίας και πρόκλησης Κεφ.8. Η δραματουργία της μεταμφίεσης Παραρτήματα Ι: Πίνακες Παραστάσεων ΙΙ: Τεκμηρίωση, Παραστάσεις Αναφοράς (Παραστασιογραφία και Κριτικογραφία) Βιβλιογραφία Ευρετήρια