Θεωρία και στοιχεία διαχείρισης παράκτιας ζώνης

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 έγινε για πρώτη φορά η σημαντική παρατήρηση ότι ο πληθυσμός των ακτών είχε αυξηθεί περισσότερο από κάθε άλλη ζώνη. Στο τέλος του 20ού αιώνα, περίπου τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού ζούσαν σε ακτίνα 100 km από την ακτογραμμή, με διαρκώς αυξανόμενη τάση μετακίνη...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριοι συγγραφείς: Κλαουδάτος, Δημήτριος, Κονίδης, Αλέξιος, Klaoudatos, Dimitrios, Κonidis, Alexios
Μορφή: 1
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2023
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://dx.doi.org/10.57713/kallipos-287
http://repository.kallipos.gr/handle/11419/10064
Περιγραφή
Περίληψη:Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 έγινε για πρώτη φορά η σημαντική παρατήρηση ότι ο πληθυσμός των ακτών είχε αυξηθεί περισσότερο από κάθε άλλη ζώνη. Στο τέλος του 20ού αιώνα, περίπου τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού ζούσαν σε ακτίνα 100 km από την ακτογραμμή, με διαρκώς αυξανόμενη τάση μετακίνησης με σκοπό τη μόνιμη κατοικία και εργασία. Ταυτόχρονα, ξεκίνησε ο διάλογος για την κλιματική αλλαγή με τα πιθανά αποτελέσματά της, ο οποίος διαρκεί μέχρι σήμερα χωρίς ακόμα να έχουν ενσωματωθεί πολιτικές στα συστήματα λήψης αποφάσεων. Για να αντιμετωπιστούν αυτές οι συνδυασμένες φυσικές και κοινωνικές αλλαγές, η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών (1992) επέλεξε να επιδιώξει τη βιώσιμη ανάπτυξη των ακτών με την εφαρμογή συστημάτων ολοκληρωμένης διαχείρισης. Πέρα από την ασάφεια του όρου «ολοκληρωμένη διαχείριση», για την οποία έχουν γίνει πολλές προτάσεις από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η ανάληψη της παράκτιας διαχείρισης στην επιδίωξη της βιώσιμης ανάπτυξης έχει ορθά εκληφθεί ως ένα δεσμευτικό καθήκον. Η από κοινού επιδίωξη της ακεραιότητας των παράκτιων οικοσυστημάτων, της οικονομικής αποδοτικότητας και της κοινωνικής ισότητας, που συνθέτουν τη βιώσιμη ανάπτυξη, είναι μονόδρομος για τη διατήρηση στο μέγιστο των ευεργεσιών που προσφέρει η παράκτια ζώνη, με όλες τις δυσκολίες που εμπεριέχονται στο εγχείρημα λόγω του περίπλοκου ιστού των τοπικών οικοσυστημάτων που συνδέουν τη γη, τη θάλασσα και την κοντινή ατμόσφαιρα, της αυξανόμενης ανθρώπινης πίεσης και της διευρυνόμενης χρήσης των φυσικών και άλλων πόρων. Η διαχείριση παράκτιας ζώνης είναι μια πολύπλοκη διαδικασία με έντονες αντιθέσεις και συγκρούσεις συμφερόντων μεταξύ των εμπλεκόμενων φυσικών προσώπων και φορέων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που έχουν οικονομικά συμφέροντα στην παράκτια ζώνη. Στο παρόν σύγγραμμα μελετώνται τα επιμέρους οικοσυστήματα της παράκτιας ζώνης και δίνονται οι αρχές και οι προϋποθέσεις για την εκπόνηση διαχειριστικών σχεδίων για κάθε περίπτωση. Στο τέλος του βιβλίου δίνονται επίσης επικουρικά κεφάλαια με τις βασικές αρχές παράκτιας μηχανικής, καθώς και τις σύγχρονες προκλήσεις της διαχείρισης.