Χώρος και Κοινωνιολογικές Προσεγγίσεις

• Κύριοι συγγραφείς: Γεωργιάδου, Ζωή, Georgiadou, Zoe
• Μορφή: 1
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2024
• Θέματα: Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός; Ανθρωποκεντρικός σχεδιασμός; Κοινωνικός σχεδιασμός; Αρχιτεκτονική; Σχεδιασμός; Αειφόρος σχεδιασμός; Κτισμένος χώρος; Διεπιστημονικότητα; Το κοινό καλό; Κοινωνιολογία του χώρου; Εκπαίδευση στον χωρικό σχεδιασμό; Κοινωνικοί θεσμοί; Κοινωνικοποίηση; Ερευνητικές μέθοδοι; Photo-voice; Πόλη; Αστικός χώρος; Θεωρίες του αστισμού; Παγκόσμια πόλη; Έξυπνη πόλη; Παγκοσμιοποίηση; Εδαφοκυριαρχία; Διαδρομή του βίου; Ατομική σφαίρα; Ιδιωτικότητα; Συνωστισμός; Οικογένεια; Κατοικία; Μικροκατοικία; Η πυραμίδα του Maslow; Τελευταία κατοικία; Εκπαίδευση; Εργασία; Εργασία από απόσταση; Εργασιακά πρότυπα; Αναψυχή; Τουρισμός; Αυθεντικότητα τουριστικής εμπειρίας; Φέρουσα ικανότητα; Αειφόρος τουρισμός; Περιβαλλοντική ανισότητα; Φύλο; Επιτέλεση φύλου; Έμφυλη ταυτότητα; Έμφυλοι χώροι; Χώροι διαχωρισμένου φύλου; Εξουσία στα κτίρια; Έλεγχος στα κτίρια; Ιδρύματα; Ολοκληρωτικά ιδρύματα; Συντακτικό του χώρου; Οπτικά πεδία; Πανοπτικόν; Μετά-πανοπτικόν; Θυρόκλειστες κοινότητες; Νομαδισμός; Πρόσφυγας; Μετανάστης; Άστεγος; Πολιτισμική ετερότητα; Πολυπολιτισμικότητα; Διαπολιτισμικότητα; Architectural design; Carrying capacity; Sustainable tourism; Environmental inequality; Gender; Gender performance; Gendered identity; Gendered spaces; Gender divided spaces; Power in buildings; Control in buildings; Human-centered design; Institutions; Total institutions; Space-syntax; Isovist fields; Panopticon; Post-panopticon; Gated communities; Nomadism; Refugee; Immigrant; Social design; Homeless; Cultural diversity; Multiculturalism; Interculturalism; Architecture; Design; Sustainable design; Built space; Interdisciplinarity; The common good; Sociology of space; Spatial planning education; Social institutions; Socialization; Research methods; Photovoice; City; Urban space; Urbanization theories; Global city; Smart city; Globalization; Territoriality; Life Cycle; Personal Sphere; Privacy; Overcrowding; Family; House; Micro-unit / tiny house; Maslow’s pyramid; Last residence; Education; Work; Distance working; Working models; Leisure; Tourism; Authenticity in tourism experience

Το παρόν σύγγραμμα αναφέρεται στον ανθρωποκεντρικό σχεδιασμό και στη διεπιστημονική του διάσταση. Εκπορεύεται από την ανάγκη να αντιμετωπίσουμε τους σχεδιαστές ως μέρος ενός ευρύτερου πλαισίου, το οποίο χρησιμοποιεί συνδυαστικά δεδομένα επιστημονικών περιοχών, συνεργάζεται ισότιμα σε διεπιστημονικές ομάδες και αντιμετωπίζει τη σχεδιαστική διαδικασία κριτικά, ως μέρος μιας ιδεολογικής τοποθέτησης που προάγει το κοινωνικό σύνολο και έχει τη δυνατότητα να διασφαλίσει ισότιμες συνθήκες καλής ποιότητας ζωής. Η σύνδεση της εκπαίδευσης και, στη συνέχεια, του επαγγέλματος με πραγματικές κοινωνικές συνθήκες και προβλήματα, η συμμετοχή σε μία ολιστική διαδικασία, η αναγνώριση της διαφορετικότητας και των σημαντικών κοινωνικών ζητημάτων, οι πειραματικές διαδικασίες, η αυτενέργεια και η δυνατότητα επιλογής από τους σχεδιαστές ζητημάτων ενδιαφέροντός τους, είναι αυτά που, κατά την άποψή μας, μπορούν να χαρακτηρίσουν τον σύγχρονο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό· μάλιστα του αποδίδουν χαρακτηριστικά με μεθόδους που ενισχύουν κοινωνικές αλλαγές προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, παράλληλα με την αισθητική της μορφής και τον λειτουργικό του ρόλο, που αποτελούν το πρωτογενές περιεχόμενό του. Με βάση, λοιπόν, όλα τα παραπάνω, η εκπαίδευση στον κοινωνικό αρχιτεκτονικό σχεδιασμό προϋποθέτει την εκπαίδευση στην ολιστική προσέγγιση του σχεδιασμού, τον αναστοχασμό και τη συνεκτίμηση παραμέτρων και πρακτικών από διαφορετικές επιστημονικές περιοχές που μπορούν να συμβάλουν στην κατανόηση σύνθετων ζητημάτων, τα οποία αποτελούν το ζητούμενο στις σύγχρονες σχεδιαστικές πρακτικές. Ανασύροντας, λοιπόν, τη ρήση του László Moholy-Nagy (1947) ότι «ο σχεδιασμός δεν είναι ένα επάγγελμα, αλλά μια συμπεριφορά», συνοψίζουμε στην ανάγκη εφαρμογής νέων ακαδημαϊκών, κριτικών και διεπιστημονικών προσεγγίσεων έτσι ώστε οι φοιτητές και οι φοιτήτριες να εμπνευστούν, προκειμένου να αντιμετωπίσουν σύγχρονα προβλήματα με καινοτόμο σχεδιασμό και όλες τις απαιτήσεις ενός τυπικού ακαδημαϊκού πλαισίου. Οι διαδικασίες του δημιουργικού σχεδιασμού και οι δεξιότητες που συνεισφέρουν δυναμικά σε κοινωνικές προκλήσεις, κοινωνική συμμετοχή και συνεργασία, μπορούν να αναγνωριστούν ως στοιχειώδεις για τη νοηματοδότηση της συμμετοχής των μελλοντικών σχεδιαστών στην κοινωνία.