Ύστερη Βυζαντινή Αγιολογία

• Κύριοι συγγραφείς: Αλεξάκης, Αλέξανδρος, Σταμούλη, Αλεξία - Φωτεινή, Alexakis, Alexander, Stamouli, Alexia - Foteini
• Μορφή: 1
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2023
• Θέματα: Ύστερη βυζαντινή περίοδος; Γλωσσάριο; Σχόλια; Ιστορία; Πολιτιστικό περιβάλλον; Εκκλησία; Λόγιοι; «Εκφράσεις»; Πόλεις; Δομή; Γλώσσα; Late Byzantine period; Glossary; Comments; History; Cultural environment; Church; Scholars; “Ekphraseis”; Cities; Structure; Language

Το εγχειρίδιο με τίτλο «Ύστερη Βυζαντινή Αγιολογία» και υπότιτλο «Συγγραφείς και κείμενα» πραγματεύεται την αγιολογική παραγωγή της ύστερης βυζαντινής περιόδου. Προηγείται εισαγωγή με τα σημαντικότερα γεγονότα της εποχής (πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά, εκκλησιαστικά κ.ά.) Έμφαση δίδεται στη σημασία των χρόνων αυτών στον πνευματικό τομέα (εξελίξεις στα Γράμματα και τις Τέχνες) και στους λόγους ανάπτυξης της αγιολογίας. Ακολουθούν κεφάλαια αφιερωμένα στους σημαντικότερους εκπροσώπους της αγιολογικής παραγωγής της περιόδου (ενδεικτικά: Κύπριος, Ραούλαινα, Σταυράκιος, Κωνσταντίνος Ακροπολίτης, Ξανθόπουλος, Μετοχίτης, Γρηγοράς, Υρτακηνός, Καλόθετος, Λαζαρόπουλος, Κόκκινος, Συμεών Θεσσαλονίκης, Μακρής) και παράλληλα σε κατηγορίες κειμένων (π.χ. Συλλογές Θαυμάτων – Παλαιοί ή Νέοι Άγιοι – Βίοι, Λόγοι, Εγκώμια, επώνυμοι και ανώνυμοι συγγραφείς). Σε κάθε κεφάλαιο προηγούνται σημαντικά στοιχεία για τον βίο και το έργο των συγγραφέων και ακολουθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα από αγιολογικά έργα τους, με κατατοπιστικά στοιχεία για πρόσωπα ή γεγονότα. Έπεται γλωσσική εξομάλυνση ή παράφραση και ποικίλος σχολιασμός. Ενδιαφέρει να αναδειχθούν στοιχεία όπως: τα χαρακτηριστικά των προσώπων που καταγίνονται με τη συγγραφή αγιολογικών κειμένων κατά την περίοδο αυτή (π.χ. κοινωνική θέση, μόρφωση), οι άγιοι στους οποίους αφιερώνονται τα έργα και τα κριτήρια της επιλογής τους, οι λόγοι συγγραφής των κειμένων, η δομή τους, τα γνωρίσματα της γλώσσας και του ύφους τους. Έμφαση δίνεται σε θέματα όπως η επιβίωση της αρχαίας ελληνικής παράδοσης, η σύνδεση με τη ρητορική, η ανάδειξη πόλεων και περιοχών με θρησκευτική σημασία, η δυνατότητα αξιοποίησης της αγιολογίας ως ιστορικής και αρχαιολογικής πηγής, συναγωγή στοιχείων για τις επιστημονικές γνώσεις της εποχής. Το τελευταίο κεφάλαιο συνοψίζει τα επιμέρους συμπεράσματα.