| Περίληψη: | O μηχανικός αερισμός προκαλεί καρδιοπνευμονικές αλληλεπιδράσεις που είναι σχετικά περίπλοκες. Ο εφαρμοζόμενος αναπνεόμενος όγκος στον αναπνευστήρα (και κατά αντιστοιχία οι πιέσεις των αεραγωγών) επιδρούν στο προφόρτιο και μεταφόρτιο τόσο της δεξιάς όσο και της αριστερής κοιλίας με αποτέλεσμα μειωμένη φλεβική επιστροφή στον θωρακικό κλωβό και καλύτερη εξώθηση από την αριστερή κοιλία. Συγχρόνως, η αυξημένη πίεση στις κυψελίδες έχει ως αποτέλεσμα αυξημένες πνευμονικές αντιστάσεις (λόγω εξωτερικής συμπίεσης των τριχοειδών) και επιβάρυνσης της λειτουργικότητας της δεξιάς κοιλίας, ιδιαίτερα αν αυτή είναι ήδη δυσλειτουργούσα. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει, όταν μειώνεται η ενδοθωρακική πίεση. Η ορθή εκτίμηση της καρδιοπνευμονικής αλληλεπίδρασης είναι επιτακτική ανάγκη στους ασθενείς με κρίσιμη ασθένεια, αφού ο μηχανικός αερισμός μπορεί να επιφέρει δραματική αιμοδυναμική επιβάρυνση που επιδρά ακόμη και στη θνητότητα στη ΜΕΘ. Ο κλινικός ιατρός θα πρέπει να τιτλοποιήσει την πίεση των αεραγωγών για να βελτιστοποιήσει την αρτηριακή οξυγόνωση και την καρδιακή παροχή, ελαχιστοποιώντας τις πνευμονικές αγγειακές αντιστάσεις, παρακολουθώντας τακτικά τις καρδιοαναπνευστικές παραμέτρους.
|
|---|
