Χώρος και Αφήγηση - Αφήγηση και Χώρος

• Κύριοι συγγραφείς: Μοίρα, Μαρία, Μακρής, Δημήτριος, Moira, Maria, Makris, Dimitrios
• Μορφή: 1
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2024
• Θέματα: Αναπαράσταση; Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός; Αστικός χώρος; Αφήγηση; Επαυξημένη πραγματικότητα; Λογοτεχνική γεωγραφία; Νεωτερική πόλη; Πολιτιστικά κοιτάσματα; Συλλογική και πολιτιστική μνήμη; Χρονοτόπος; Ανθρωπολογία και Αρχιτεκτονική; Representation; Architectural design; Urban space; Narrative; Augmented reality; Literature geography; Modern city; Cultural deposits; Collective and cultural memory; Chronotope; Anthropology and Architecture

Η μαγεία του ποιητικού λόγου, η εγγενής δυναμική της γλώσσας να αποκαλύπτει την ουσία των πραγμάτων είναι η πηγή έμπνευσης και η αφετηρία για έναν αρχιτεκτονικό σχεδιασμό που εξυπηρετεί την ανθρώπινη αναγκαιότητα και υποστηρίζει την αισθητική και νοηματική πραγμάτωσή της. Το παρόν σύγγραμμα αποτελεί ένα ερευνητικό εγχείρημα διεπιστημονικής εμβέλειας και πολυσυλλεκτικής θεωρητικής εποπτείας. Μία μελέτη η οποία εξετάζει τις αμφίδρομες σχέσεις, συνέργειες και αλληλεπιδράσεις οι οποίες προκύπτουν ή είναι δυνατόν να ανακύψουν ανάμεσα στον αφηγηματικό άυλο χώρο της λογοτεχνίας και στον υλικό ανθρωπογενή χώρο, σχεδιασμένο ή μη. Η παρούσα έρευνα πραγματεύεται αφενός τη δυνατότητα να αντλείται νόημα και περιεχόμενο από τις λογοτεχνικές πεζογραφικές αναπαραστάσεις χώρων (μυθοπλαστικές και περιγραφικές) κατά τη διαδικασία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, ως μία αποτελεσματική και έγκυρη αναλυτική μεθοδολογία, και αφετέρου εξετάζει, με τη διερεύνηση ενδεικτικών περιπτώσεων, τη δημιουργική πρόκληση ο σχεδιασμένος χώρος να μπορεί να αναγνωσθεί και να βιωθεί ως ένα ευρύ και πολυσυλλεκτικό αφήγημα. Καθότι κάθε αρχιτεκτονικός σχεδιασμός δεν αποτελεί απλώς και μόνο έναν επιστημονικό μηχανισμό διαχείρισης λειτουργικών, τεχνικών και κατασκευαστικών ζητημάτων, τα οποία είναι δυνατόν να επιλυθούν διά της επιστημονικής θεώρησης, της τεχνογνωσίας και της τεχνολογίας, αλλά, κατά κύριο λόγο, συνιστά ένα ευρύ πεδίο καλλιτεχνικής δημιουργίας και επικοινωνίας νοημάτων και ιδεών, στο πλαίσιο του οποίου αναμειγνύονται πολλαπλοί μύθοι και ιστορίες και συναρθρώνονται ατομικές και συλλογικές εμπειρίες σε ένα όλον. Παράλληλα, αν ο μετασχηματισμός της ανθρώπινης εμπειρίας, όπως διατείνεται η φιλοσοφία της τεχνολογίας, οδηγεί σε μια σύνθετη όραση, η οποία εδράζεται στην πολυθέαση και στην έκθεση του υποκειμένου σε πολλαπλές οθόνες κάτω από συνεχή καταιγισμό ερεθισμάτων, η συγκεκριμένη μελέτη διερευνά τις εν δυνάμει συνέργειες ανάμεσα στη λογοτεχνική - μυθοπλαστική αφήγηση, στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και στον χώρο κατοίκησης των ανθρώπων, υπό το πρίσμα των διαδραστικών δυναμικών περιεχομένων τα οποία βασίζονται στη χρήση των τρεχουσών τρισδιάστατων ψηφιακών τεχνολογιών σύνθεσης και χωροποίησης σκηνών.