| Περίληψη: | Το κεφάλαιο εστιάζει στον Μεσοπόλεμο και καταγράφει τη στιγμή που εδραιώνεται ο ιεραρχικός διαχωρισμός πόλης/υπαίθρου, συζητώντας την άνοδο και τις προϋποθέσεις της αστικής φυσιολατρίας. Συζητά επίσης τις ποικίλες τροπές στην ιδεολογικοποίηση της φύσης. Τα «Ψηλά βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, διηγήματα του Δημοσθένη Βουτυρά, το «Λεμονοδάσος» του Κοσμά Πολίτη, η «Αργώ» και το «Δαιμόνιο» του Γιώργου Θεοτοκά, η τριλογία «Γερές και αδύναμες γενεές» του Θανάση Πετσάλη-Διομήδη είναι αντικείμενα αυτής της διερεύνησης, που καταγράφει μια μετατόπιση από μια υλικά και πρακτικά προσανατολισμένη σε μια πιο ιδεαλιστική αντιμετώπιση του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος.
|
|---|
