| Περίληψη: | Στο κεφάλαιο διερευνώνται οι δυνατότητες του Διαδικτύου στο μάθημα της ιστορίας. Αρχικά αναλύεται ο όρος «Διαδίκτυο», αναδεικνύεται η σύνδεσή του με την ιστορική εκπαίδευση και παρουσιάζονται οι στρατηγικές απλής και σύνθετης αναζήτησης. Ακολουθεί η αξιολόγηση των ιστορικών πηγών του Διαδικτύου με κριτήρια (1) την προέλευση, (2) την αξιοπιστία, (3) την εγκυρότητα, (4) την ακρίβεια και (5) τη σπουδαιότητα. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται ενδεικτικά ιστότοποι ιστορικής αναφοράς του Διαδικτύου ανά κατηγορία: Θεματικές Πύλες, Αποθετήρια, Ηλεκτρονικές Βιβλιοθήκες, Μουσεία, ψηφιακά εργαλεία, οι επεκτάσεις και οι εφαρμογές του Διαδικτύου για την οργάνωση των ιστορικών πηγών σε θεματικούς φακέλους στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και στο «σύννεφο» (cloud), και τα ψηφιακά εργαλεία αναζήτησης ιστορικών πηγών του Διαδικτύου. Το δεύτερο μέρος επικεντρώνεται στο παιδαγωγικό πλαίσιο αξιοποίησης του Διαδικτύου στη διδασκαλία της ιστορίας. Ακολουθούν οι δραστηριότητες με τη χρήση επιλεγμένων διαδικτυακών εφαρμογών, με στόχο να κατανοηθεί ότι η ιστορία αποτελεί μια δραστηριότητα η οποία εξαρτάται από το ιστορικό της ερώτημα, την επιλογή των ιστορικών πηγών και την ερμηνεία τους, και σημασιοδοτείται στη βάση της εμπρόθετης λειτουργίας τους και της οπτικής γωνίας την οποία υιοθετούν. Κάθε δραστηριότητα επικεντρώνεται στην καλλιέργεια δεξιοτήτων οι οποίες αναπτύσσουν βασικές έννοιες της ιστορικής σκέψης (historical thinking) του Seixas (2017) και της ψηφιακής πολιτειότητας (digital citizenship).
|
|---|
