| Περίληψη: | Στο κεφάλαιο αυτό, περιγράφονται τα κυριότερα στάδια μιας δειγματοληπτικής έρευνας και δίνεται μια εισαγωγή της Θεωρίας Δειγματοληψίας. Οι δειγματοληπτικές έρευνες βασίζονται σε δεδομένα που καταγράφονται για ένα υποσύνολο του πληθυσμού, το δείγμα (sample), και έχουν ως στόχο την εξαγωγή συμπερασμάτων που αφορούν άγνωστες παραμέτρους του πληθυσμού. Τόσο η χρήση, όσο και η θεματολογία τους, είναι ευρύτατη. Οι μέθοδοι δειγματοληψίας χωρίζονται σε μεθόδους πιθανότητας (probability sampling) και μεθόδους μη-πιθανότητας (non-probability sampling). Για τα δείγματα που επιλέγονται σύμφωνα με μια μέθοδο πιθανότητας, η εξαγωγή συμπερασμάτων και η επέκτασή τους στον πληθυσμό είναι εφικτή κάνοντας χρήση της Στατιστικής συμπερασματολογίας. Για τα δεδομένα που συλλέγονται σύμφωνα με ένα δείγμα μη-πιθανότητας, είναι εφικτό να εφαρμοστεί περιγραφική στατιστική ώστε να παρουσιαστούν τα αποτελέσματα της έρευνας, αλλά δεν μπορεί να γίνει επέκταση των αποτελεσμάτων για τον πληθυσμό. Συνοπτικά, η Θεωρία Δειγματοληψίας (Sampling Theory) είναι το πεδίο της στατιστικής που περιλαμβάνει τη μεθοδολογία (α) για την επιλογή ενός δείγματος από έναν μεγαλύτερο πληθυσμό και (β) για την εξαγωγή αξιόπιστων συμπερασμάτων για τα ερωτήματα της έρευνας που θα έχουν ισχύ για τον πληθυσμό. Οι πιο γνωστές από τις μεθόδους δειγματοληψίας που βασίζονται στις πιθανότητες είναι η απλή τυχαία (simple random), η συστηματική (systematic), η στρωματοποιημένη (stratified) και η δειγματοληψία κατά ομάδες (cluster).
|
|---|
