| Περίληψη: | Το κεφάλαιο έχει ως κύριο στόχο να παρουσιάσει τα μουσεία ως φορείς πολιτισμικής κληρονομιάς και να επισημάνει τους βασικούς κόμβους στην ανάπτυξή τους ώστε να φτάσουν να θεωρούνται –σύμφωνα με το International Council of Museums– φορείς που αποκτούν, συντηρούν, ερευνούν, προβάλλουν και εκθέτουν την υλική και άυλη κληρονομιά της ανθρωπότητας, με στόχο την εκπαίδευση, μελέτη και ψυχαγωγία. Παράλληλα επισημαίνει τις διαφορές ανάμεσα στην υλική και άυλη πολιτισμική κληρονομιά και επιχειρεί να εξοικειώσει τον αναγνώστη με την έννοια της ιθαγενούς γνώσης (indigenous knowledge). Τέλος, πριν γίνει αναφορά στη μετα-αποικιοκρατική περίοδο και στην ανάγκη αποαποικιοποίησης των μουσείων, επιχειρείται μια πολύ περιληπτική εισαγωγή στις ειδικές συνθήκες που έχουν διαμορφώσει το οικοσύστημα της τεκμηρίωσης στο πεδίο των φορέων της πολιτισμικής κληρονομιάς και, ειδικότερα, στο πεδίο των μουσείων.
|
|---|
