| Summary: | Στη μεταψηφιακή εποχή, από τα τέλη δηλαδή της δεκαετίας του 1990, και κυρίως στη μεταδιαδικτυακή εποχή, η ηλεκτρονική μουσική εμπλουτίζεται από νέες μορφές πολυαισθητηριακής δράσης. Η μουσική δημιουργία παύει πλέον να προσδιορίζεται ως μια απόλυτη ηχητική τέχνη, και η ηχητική αφήγηση εμπλουτίζεται με μορφές οπτικής, κειμενικής και επιτελεστικής δράσης ως απόρροια των πολλαπλών ερεθισμάτων τα οποία κατακλύζουν τη γενικότερη καθημερινή πρακτική. Αναδεικνύονται έτσι πιο σύνθετες μορφές είτε εμβυθιστικής είτε πολυεπίπεδης λειτουργίας, εμπλέκοντας σχεδόν όλο το φάσμα των αισθητηριακών λειτουργιών.
|
|---|
