| Περίληψη: | Στο κεφάλαιο αυτό εξετάζονται δύο πεζογράφοι, ο Γιώργος Ιωάννου και ο Κώστας Ταχτσής, που ζήτησαν με το<br/>έργο τους να συμβάλουν σε μια αλλαγή στον τρόπο που αντιμετώπιζε η κοινωνία στη δεκαετία του 1960 τον<br/>έρωτα, τη διαφορετικότητα, την παραβατικότητα, προτείνοντας μεγαλύτερη ανεκτικότητα και συμπάθεια. Σε<br/>αντίθεση με τους «οργισμένους» που αντιμάχονται τον «κακό θεό», οι συγγραφείς αυτοί τείνουν με ήπιο<br/>συνήθως τρόπο να προβάλλουν ορισμένες όψεις της χριστιανικής ηθικής, αξιοποιώντας την κοινά<br/>παραδεδομένη πίστη προκειμένου να προωθήσουν την επιείκεια προς ποικίλες αποκλίνουσες συμπεριφορές..
|
|---|
