| Summary: | Στο κεφάλαιο αυτό εισάγεται η έννοια της οικονομικής ευημερίας, μετρούμενης μέσω των πλεονασμάτων των καταναλωτή και του παραγωγού. Χρησιμοποιούμε αυτές τις έννοιες για να αναλύσουμε διαγραμματικά τις κρατικές παρεμβάσεις που αναλύθηκαν στο Κεφάλαιο 5, δηλ. την επιβολή ανώτατης ή ελάχιστης τιμής, τη φορολόγηση ενός αγαθού, την επιδότηση της παραγωγής. Ύστερα εισάγεται η έννοια της καθαρής χρησιμότητας, δηλ. της διαφοράς μεταξύ χρησιμότητας από την κατανάλωση, και κόστους για την παραγωγή μιας ποσότητας αγαθού. Δείχνουμε πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις έννοιες για να αναλύσουμε διάφορες καταστάσεις, όπως την παρουσία θετικών επιδράσεων από την «κατανάλωση» εκπαίδευσης και των αρνητικών επιδράσεων από την παραγωγή ενός αγαθού που η παραγωγή του δημιουργεί ρύπανση.
|
|---|
