| Summary: | Σε όλο το εύρος της νεότερης Δυτικής ιστορίας το αρχαίο Ελληνικό παράδειγμα εμφανίζεται ως κεντρικό, όχι μόνο για λόγους πολιτιστικούς αλλά ειδικότερα για λόγους πολιτικής αναφοράς, πολιτικής στήριξης. Το Ελληνικό τοπίο αποβαίνει έτσι εξιδανικευμέμο υπόδειγμα των νεότερων τοπιακών απόψεων στη ζωγραφική και την αρχιτεκτονική τοπίου. Δηλώνει την ευδαίμονα 'Αρκαδία' από την οποία αναδύεται το νεότερο πολιτιστικό και πολιτικό Δυτικό ήθος, ακολουθεί και συμπληρώνει την εμβληματική πολιτιστική και πολιτική παρουσία του νεοκλασσικισμού. Η επιρροή του διατρέχει την Αναγέννηση, την περίοδο του Baroque, κορυφώνεται με την ανάπτυξη του Διαφωτισμού, καθορίζει τις Ρομαντικές απόψεις. Αποβαίνει επιπλέον βασικό θέμα αναφοράς του προεπαναστατικού Φιλλεληνισμού και υποβαστάζει μετεπαναστατικά, τόσο το αίτημα της Ελληνικότητας όσο και τον διάλογό της Ελληνικότητας αυτής με τους Ευρωπαίους και Δυτικούς συνομιλήτές της. Με το διεθνές αυτό κύρος καθορίζει τέλος τη νεότερη και σύγχρονη γηγενή διανόηση.
|
|---|
