| Περίληψη: | Στο κεφάλαιο αυτό θα δώσουμε καταρχάς το κοινωνικό-ιστορικό στίγμα της εποχής (βλ. Γαλλία-κέντρο της ευρωπαϊκής πολιτιστικής ζωής) και θα εισάγουμε τα δραματικά είδη που επικρατούν στο θεατρικό στερέωμα (τραγωδία, κωμωδία, δακρύβρεχτη κωμωδία) και τους εκπροσώπους τους. Θα αναφερθούμε στη νέα αισθητική των πολύπλοκων ιστοριών του Κρεμπιγιόν και στην προσπάθεια ανανέωσης του κλασικιστικού μοντέλου του Ρακίνα την οποία επιχείρησε ο Βολταίρος (εισαγωγή φαντασμάτων, αύξηση της θεαματικότητας και εισαγωγή βίας επί σκηνής). Επίσης θα αναλύσουμε τις βασικές αρχές του Διαφωτισμού (βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και πνευματικής κατάστασης του ανθρώπου μέσω του ορθολογισμού και της καλλιέργειας) και τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξε στο θέατρο, αποτελώντας έκφραση της νέας ανερχόμενης κοινωνικής τάξης, που περιφρονεί την αριστοκρατία και προετοιμάζει τη Γαλλική Επανάσταση. Θα αναλύσουμε το νέο είδος του αστικού δράματος που εισάγει ο Ντιντερό (ρεαλιστικές καταστάσεις με τόπο δράσης το αστικό περιβάλλον, πρόκληση συγκίνησης στο θεατή και ηθικό δίδαγμα). Θα αναφερθούμε στο σύστημα του, το οποίο αποτυπώνει στα θεωρητικά του κείμενα ( π.χ. το Παράδοξο με τον ηθοποιό) και στα δράματα ο Νόθος Γιος και ο Οικογενειάρχης.
|
|---|
