Γραμματειακά είδη: η ποίηση

• Κύριοι συγγραφείς: Athini, Anastasia, Xourias, Ioannis, Αθήνη, Αναστασία, Ξούριας, Ιωάννης
• Μορφή: 7
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2016
• Θέματα: ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ; ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ; ΚΡΙΤΙΚΗ; ΓΡΑΜΜΑΤΟΛΟΓΙΑ; ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ; ΠΟΙΗΣΗ; Greek Enlightenment; Modern Greek Literature; Philology; Prose Fiction; Poetry; Criticism

Στο κεφάλαιο αυτό εξετάζεται η ποιητική παραγωγή της περιόδου 1670-1830. Εξετάζονται: (1) Οι επιβιώσεις, προσαρμογές και προεκτάσεις της κρητικής λογοτεχνικής παράδοσης (Μαρίνος Τζάνε Μπουνιαλής, Γεράσιμος Β΄ Παλλαδάς, Πέτρος Κατσαΐτης, Θωμάς Βελάστης, Άνθη ευλαβείας). (2) Η λογοτεχνική κίνηση στην Κωνσταντινούπολη στα μέσα του 18ου αιώνα (Ιωάννης Ρίζος του Μανέ, Caspar Ludwig Momartz, Ευγένιος Βούλγαρης). (3) Ο Καισάριος Δαπόντες. (4) Οι «ρίμες» ή «ριμάδες». (5) Τα φαναριώντικα στιχουργήματα και τραγούδια (μισμαγιές). (6) Οι έμμετρες αντιδράσεις στον Διαφωτισμό και τις νέες ιδέες (Πολυζώης Κοντός, Αλέξανδρος Κάλφογλου, Μιχαήλ Περδικάρης). (7) Η ποίηση με πατριωτικό περιεχόμενο (Ρήγας, Αδαμάντιος Κοραής, Ρωσσαγγλογάλλος). (8) Οι προσολωμικοί ποιητές του επτανησιακού χώρου (Στέφανος Ξανθόπουλος, Ανδρέας Σιγούρος, Αντώνιος Μαρτελάος, Νικόλαος Κουτούζης, Θωμάς Δανελλάκης). (9) Οι Αθανάσιος Χριστόπουλος και Ιωάννης Βηλαράς. (10) Οι προτάσεις ποιητικής ανανέωσης της δεκαετίας 1810 (Ιωάννης Ζαμπέλιος, Πλάτων Πετρίδης, Κωνσταντίνος Νικολόπουλος) και ποιητικές εκδόσεις της ίδιας δεκαετίας (Κωνσταντίνος Μάνος, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Διονύσιος Φωτεινός, Δημήτριος Γουζέλης και Γεώργιος Σακελλάριος). (11) Οι ποιητικές τάσεις της επαναστατικής δεκαετίας του 1820 (επαναστατική ποίηση, σατιρική ποίηση, εμφάνιση Διονύσιου Σολωμού και Ανδρέα Κάλβου, ανακάλυψη δημοτικών τραγουδιών). Προστίθεται εκτενές ανθολόγιο κειμένων. Το κεφάλαιο είναι δομημένο σε ενότητες και η ύλη του μπορεί να διδαχτεί σε 3-5 τρίωρα μαθήματα, κατά την κρίση του διδάσκοντα και του ειδικότερου αντικειμένου σύμφωνα με το πρόγραμμα σπουδών του εκάστοτε τμήματος. Δίνει κατ’ αυτό τον τρόπο ελαστικότητα στον διδάσκοντα να δώσει έμφαση σε ορισμένες ενότητες ή να παραλείψει άλλες. Το εκτενές ανθολόγιο πεζογραφικών κειμένων μαζί με τα ποιητικά κείμενα στο 6ο κεφάλαιο καλύπτουν ένα σημαντικό κενό, καθώς δεν υπάρχει νεότερη ανθολογία που να συνδυάζει την πεζογραφία με την ποίηση.