| Περίληψη: | Καθώς τελειώνει ο 19ος αιώνας και έρχεται ο 20ός πληθαίνουν οι αυτοβιογραφίες που δεν προέρχονται από αγωνιστές του 1821. Κρίσιμη και αλληλένδετη είναι η παραγωγή διηγημάτων σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, όπως και η ανάπτυξη του ημερήσιου και του περιοδικού τύπου στα τέλη του 19ου αιώνα. Παρουσιάζονται παραδείγματα αυτοβιογραφιών και θεματοποιούται η αληθοφάνεια και η αληθολογία ως χαρακτηριστικά του αυτοβιογραφικού λόγου, καθώς και οι τρόποι αυθεντικοποίησης (ντοκουμέντα, επιστολές, ημερολόγια κλπ.) και η σχέση τους με τον ρεαλισμό και τον νατουραλισμό στην πεζογραφία. Η εξέταση της αναφορικότητας επιτρέπει τη μελέτη των όρων της προβολής του αυθεντικού και της αντιπαράθεσής του στο καταγόμενο από τον ρομαντισμό φανταστικό. Η σύγκριση μεταξύ των απομνημονευμάτων των αγωνιστών του 1821 (π.χ. Μακρυγιάννης, Φωτάκος, Κασομούλης) και των αστικών αυτοβιογραφιών (π.χ. Βικέλας, Συγγρός) επιτρέπει τη μελέτη της διαμόρφωσης της έννοιας της δημόσιας σφαίρας στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα.
|
|---|
