| Περίληψη: | Στο κεφάλαιο αυτό παρουσιάζεται η εξέλιξη της ιστορίας από την εποχή του επονομαζόμενου «πατέρα» της μέχρι την περίοδο του Διαφωτισμού και αναλύονται τόσο η χρήση της ιστορίας και η ανάγκη της ιστορικής γνώσης σε διάφορες εποχές όσο και οι καινοτόμες ιδέες και αρχές με τις οποίες εφοδίασε ο Διαφωτισμός τις κοινωνίες, τις επιστήμες και κυρίως την επιστήμη της ιστορίας. Στόχος είναι να κατανοήσουν οι φοιτητές ότι η εξέλιξη της ιστορικής επιστήμης θα πρέπει να αναζητηθεί στη σταδιακή ιδεολογική ωρίμανση των πολιτικών κοινωνιών, στην πρόοδο των επιστημών και τη διάδοση των βιβλίων και της παιδείας, στη μορφή των πολιτικών καθεστώτων, και εν κατακλείδι ότι η ιστορική γνώση δεν αποτελούσε απαραίτητα κοινωνικό αίτημα προγενέστερων εποχών, όπως αντιλαμβανόμαστε ένα τέτοιο αίτημα σήμερα. Έτσι, σταδιακά θα εξοικειωθούν τόσο με την «τύχη» των μεγάλων ιστορικών της αρχαιότητας σε μεταγενέστερες κοινωνίες όσο και με τη σχέση των ανθρώπων και των κοινωνιών με την ιστορία.
|
|---|
