| Περίληψη: | Το κεφάλαιο 11 διαπραγματεύεται μια ακόμη επιστημονική ιδέα που συγκρούεται με την καθημερινή κουλτούρα και επηρεάζει τις ανθρώπινες δραστηριότητες, οι οποίες αναπόφευκτα λειτουργούν στη βάση προσωπικών σκοπών και στόχων. Πρόκειται για την ιδέα ότι τα γεγονότα στη φύση/ κόσμο εξελίσσονται ακολουθώντας κανονικότητες/ "νόμους" που έχουν καθολική ισχύ και δεν είναι δυνατόν να παραβιασθούν από ανθρώπινες παρεμβάσεις. Η ιδέα αυτή υποχρεώνει αυτόν που κατανοεί τις κανονικότητες να διαχειρίζεται τις παρεμβάσεις του με τρόπους που δεν συγκρούονται μαζί τους. Οι θεατρικές παραστάσεις οικοδομούν καταρχήν έναν απλό φανταστικό κόσμο και στη συνέχεια αναπαριστούν μέσα σ’ αυτόν την εξέλιξη μιας σκοπούμενης δράσης με δύο διαφορετικές παράλληλες σπουδές. Στη μια απ’ αυτές η δράση εξελίσσεται κάτω από την πίεση μιας εξωτερικής κανονικότητας/ νόμου. Στην άλλη, ο κόσμος λειτουργεί ως εάν να έχει κάποιο σκοπό, με τη λογική του αριστοτελικού "τέλους". Ακολουθεί συζήτηση και προτείνονται ασκήσεις.
|
|---|
