| Περίληψη: | Για τον Καρτέσιο όντως ον είναι το καθ’ εαυτό ον εννοημένο ως υποστασιακή res corporea. Ο Καρτέσιος εννοεί και τον ίδιο τον κόσμο ως έκταση. Υπόστα-ση είναι ό,τι υφίσταται ανεξάρτητα και το Είναι του όντος ως υπόσταση είναι η εκτατότητα. Ούτε στη σύγχρονη εποχή η οντολογία δεν έλυσε το πρόβλημα της “γενικότητας” του νοήματος του Είναι. Ο Καρτέσιος προσεγγίζει τα θεω-ρητικά ιδωμένα όντα στη γνώση, προσπερνώντας τα πρόχειρα όντα και την κοσμικότητα. Στον Καρτέσιο το δήθεν αυτονόητο του Είναι ως παρεύρεση παραμένει αδικαιολόγητο (και μας κληροδοτείται). Στο τέλος, τη σχέση αν-θρώπου και κόσμου όντων την κατανοεί ως γνωσιακή σύλληψη της υπόστασης ως παρευρισκόμενο αντικείμενο από το νου ενός παρευρισκόμενου υποκειμέ-νου. Τα πρόχειρα όντα, ωστόσο, δεν συγκροτούνται με πρόσθεση ή επένδυση αξίας ως παρευρισκόμενο προσδιορισμό πάνω σε ένα πράγμα. Χωρική εσωτε-ρικότητα και το υπαρκτικό εν-Είναι του εδωνά-Είναι στον κόσμο. Ο περικοσμικός χώρος στην περιβλεπτική και στη γεωμετρική θεματοποίηση.
|
|---|
