| Περίληψη: | Με την εξέταση του εν-Είναι, ως ισοπρωταρχικού συστατικού του εν-τω-κόσμω-Είναι, ολοκληρώνεται η Υπαρκτική Αναλυτική ως βάση για τη Θεμελιακή Οντολογία. Το εν-Είναι είναι το Είναι του «εδωνά» τού εδωνά-Είναι. Το εδωνά είναι ο διανοιγμένος τόπος ή ξέφωτο όπου το εδωνά-Είναι υπάρχει εκάστοτε γεγονικά. Το ότι εκάστοτε βρισκόμαστε σε μια ψυχική διάθεση δείχνει ότι οντολογικώς χαρακτηριζόμαστε από αυτό που θα ονομάζουμε «επαισθητικότητα». Η ερριμμενικότητα και η ανεύρεση του εαυτού. Η επαισθητικότητα διανοίγει το εδωνά-Είναι ως προς το ότι έχει ριφθεί. Τα όντα συναντώνται μέσα στη διανοικτότητα του κόσμου, η οποία είναι και επαισθητικά συγκροτημένη. Μέσα στην επαισθητικότητα το εδωνά-Είναι καταπίπτει.
|
|---|
