| Περίληψη: | Το κεφάλαιο αυτό αποτελεί εισαγωγή στη θέση που ιστορικά κατέχει η μουσική ως δημιουργική και κοινωνική δραστηριότητα στον ισλαμικό κόσμο και στην ιδιαίτερη σχέση της με το Ισλάμ. Αναλύεται διεξοδικά το φάσμα των αντιλήψεων και των συμπεριφορών που διαμορφώθηκαν απέναντι στη μουσική και στις χρήσεις της και εκφράστηκαν μέσω της διαμάχης μεταξύ των νομομαθών, των θεολόγων, και των μυστικιστών λογίων γύρω από το ζήτημα της ακρόασης (samā‘). Γίνεται διάκριση μεταξύ των μουσικών πρακτικών που είναι αποδεκτές εντός του θρησκευτικού πλαισίου, όπως η απαγγελία του Κορανίου (tajwīd) και η πρόσκληση σε προσευχή (adhān), και στις λαϊκές και λόγιες μουσικές παραδόσεις που σχετίζονται με πτυχές της κοινωνικής ζωής, όπως η εργασία, η ψυχαγωγία και η διασκέδαση, αλλά και η επιστημονική ενασχόληση με τη μουσική. Κατά την επισκόπηση των παραπάνω ζητημάτων δίνεται έμφαση στην έννοια της τοπικότητας που προσδιόρισε ιστορικά τις εσωτερικές διαφοροποιήσεις του ισλαμικού κόσμου.
|
|---|
