| Περίληψη: | Η συζήτηση γύρω από τα δικαιώματα των παιδιών αποτελεί το αντικείμενο του έβδομου κεφαλαίου. Η συζήτηση αυτή εγείρει σημαντικά νομικά, κοινωνικά, ηθικά και φιλοσοφικά ζητήματα για την κατάλληλη μορφή των σχέσεων των παιδιών με τους ενηλίκους και, γενικότερα, για τη σχέση τους με το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Τα παιδιά συνήθως θεωρούνται ανώριμα και, άρα, ανίκανα να είναι φορείς δικαιωμάτων, αν και στις περισσότερες κοινωνίες είναι ηθικά απαράδεκτος ο ισχυρισμός ότι τα παιδιά δεν έχουν ή δεν θα πρέπει να έχουν δικαιώματα. Σ’ αυτό το πλαίσιο, έχει υποστηριχτεί ότι τα παιδιά θα πρέπει να έχουν δικαιώματα, τα οποία δεν είναι απαραιτήτως τα ίδια μ’ αυτά των ενηλίκων. Αρκετοί κοινωνιολόγοι έχουν υποστηρίξει ότι τα παιδιά αναμφίβολα έχουν ανάγκες που θα πρέπει να ικανοποιηθούν, ωστόσο δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι άνθρωποι με δικαιώματα, προτεραιότητες και φιλοδοξίες. Αυτή η θέση αποτέλεσε την αφετηρία για την ανάπτυξη του λόγου για τα δικαιώματα των παιδιών, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά θεωρούνται κοινωνικοί δρώντες, που δρουν με τους δικούς τους ιδιαίτερους όρους και προς το συμφέρον τους, αλλά και πολίτες, που εκφράζουν την άποψή τους για τις πολιτικές και τις διαδικασίες που αφορούν τη ζωή τους.
|
|---|
