Η ελευθερία από κοινού: ύστεροι αγώνες και αγωνίες

• Κύριοι συγγραφείς: Kioupkiolis, Alexandros, Κιουπκιολής, Αλέξανδρος
• Μορφή: 7
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2016
• Θέματα: ΣΥΧΓΡΟΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ; Contemporary Political Theory

Το όγδοο κεφάλαιο μελετά την πιο σύγχρονη σκέψη γύρω από την αγωνιστική ελευθερία και τον πολιτικό αγωνισμό κατά την τελευταία δεκαπενταετία, μετά το έργο όλων των στοχαστών που έχουμε πραγματευθεί ως το παρόν κεφάλαιο. Μια κύρια προβληματική που έχει ανακύψει αφορά τις συνέπειες που έχει ο ριζικός ανταγωνισμός για μια πολιτική των ίσων ελευθεριών. Πώς μπορούμε να σκεφτούμε και να διαχειριστούμε τις συγκρούσεις των διαφορών σε συνδυασμό με την κοινή ελευθερία; Εγκύπτουμε στον αγωνιστικό πλουραλισμό όπως τον έχουν επεξεργαστεί τα τελευταία χρόνια η Chantal Mouffe και ο William Connolly, και τον μετα-αναρχισμό όπως τον διακρίνουμε στα έργα των Richard Day και Uri Gordon. Επικαλούμενοι τον Schmitt, τον Deleuze και τον Foucault, οι δυο πρώτοι στοχαστές συνάγουν σε βάθος τις συνέπειες που έχει ο ανταγωνισμός για μια πολιτική των ίσων ελευθεριών. Αλλά ο αγωνισμός τους θα πρέπει να αναπροσδιορισθεί σε ορισμένους βασικούς του άξονες. Μεταξύ άλλων, δεν αναμετριούνται με τα κρατικά και καπιταλιστικά δεσμά της ίσης ελευθερίας και δεν συνεισφέρουν στην κινητοποίηση των δημιουργικών δυνάμεων της αυτόνομης δράσης. <br/><br/>Και οι δύο αδυναμίες μπορούν να αντιμετωπιστούν με τη συνδρομή σύγχρονων νεο- ή μετα-αναρχικών ρευμάτων τα οποία, σε αντίθεση με τον πλουραλισμό της Mouffe και του Connolly, ακολουθούν τον ιστορικό αναρχισμό και επιδιώκουν τη ρήξη με την πολιτική και καπιταλιστική εξουσία. Αλλά αυτά τα ρεύματα άγονται πέρα από τον αναρχισμό και πλησιέστερα προς τον αγωνιστικό πλουραλισμό καθώς αποκηρύσσουν την πίστη του αναρχισμού σε μια αγαθή κοινωνική ουσία της ανθρωπότητας και απαρνούνται το ιδεώδες μιας αρμονικής κοινότητας (Day, 2005, Newman, 2007, May, 1994, Gordon, 2008, Tormey, 2005). Οι μετα-αναρχικοί προωθούν, επιπλέον, μια πολιτική της πραγματωμένης ριζοσπαστικής επιθυμίας που ενεργοποιεί τις απελευθερωτικές δυνάμεις της δημιουργικότητας, και διασχίζουν έτσι τους συντηρητικούς ορίζοντες του πλουραλισμού στη λογική της Mouffe και του Connolly.<br/><br/>.