| Περίληψη: | Το παρόν κεφάλαιο εισάγει την προβληματική του δίκαιου ως λογοτεχνία μεσα από την ανάλυση της κειμενικής υφής ενός μεγάλου φάσματος νομικών εγγράφων. Αναδεικνύει την υφολογική ιδιαίτερότητά τους, την συντακτική τους δομή και τα προσφιλή στη νομική γράφη σχήματα λόγου. Επικεντρώνεται στην αισθητική ανάλυση ενός μείζονος κειμένου για τα νομικά δεδομένα, του ελληνικού Αστικού Κώδικα, τον οποίον υποβάλλει σε μια αισθητικού τύπου αποτίμηση, ως είδος γραφής που διαθέτει ιδιαίτερα γλωσσικά χαρακτηριστικά και αισθητική ποιότητα. Στη συνέχεια, προβάλλοντας την ιδεολογική λειτουργία του γαλλικού Αστικό Κώδικα αλλά και την ιστορία της επικράτησης της δημοτικής γλώσσας στην ελληνική νομική πραγματικότητα, ανιχνεύει το ιδεολογικό κέλευσμα της γλώσσας του δικαίου και διατρέχει χαρακτηριστικά παραδείγματα δικαστικών αποφάσεων των οποίων η λογοτεχνική αρτίωσε τη δικανική κρίση.
|
|---|
