| Περίληψη: | Η ιστορία της βυζαντινής επιστήμης αρχίζει περίπου από τον 5ο αιώνα μ.Χ. και διαρκεί μέχρι τον 14ο αιώνα.<br/>Επισημαίνεται η ίδρυση ευαγών ιδρυμάτων, τόσο στην Κων/πολη, όσο και σε άλλες πόλεις, ως απόρροια των ανθρωπιστικών αρχών του Χριστιανισμού. Κατά την εποχή των Κομνηνών η οργάνωση των νοσοκομείων φθάνει στο απόγειο της. Περιγράφεται η οργάνωση των Ξενώνων (δηλ. των νοσοκομείων), όπου υπήρχαν ειδικοί χώροι (αρμάρια ή πανδέκτες) για τα φάρμακα και τηρούντο ειδικά συνταγολόγια. Στα φαρμακεία, στο οποίο εκτός του Διευθυντή, που ονομαζόταν "Επιστήμων του Πημέντου", υπήρχαν και έμβαθμοι πημεντάριοι και βοηθοί. <br/>Αναφέρονται οι πλέον αξιόλογοι βυζαντινοί ιατροί: Ορειβάσιος (4ος αι.μ.Χ.), Αλέξανδρος ο Τραλλιανός (6ος αι.), Αέτιος ο Αμιδηνός (6ος αι.), Παύλος ο Αιγινήτης (7ος αι.), Θεοφάνης Νόννος (10ος αι.), Μιχαήλ Ψελλός (11ος αι.), Συμεών Σηθ (11ος αι.), Νικόλαος Μυρεψός (12ος αι.), Ιω. Ακτουάριος (14ος αι.). <br/>Επισημαίνεται ο διαχωρισμός από τους Νεστοριανούς της Φ/κής από την Ιατρική.
|
|---|
