| Περίληψη: | Το κεφάλαιο αυτό εξετάζει τις ελληνοαραβικές σχέσεις και τη στάση της Ελλάδας στο παλαιστινιακό ζήτημα ως το 1999. Η Ελλάδα συνέχισε και μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας να ακολουθεί φιλοαραβική πολιτική. Παράλληλα προσπάθησε να προσεγγίσει τον ισραηλινό παράγοντα, χωρίς όμως επιτυχία. Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας η ελληνική πολιτική παρέμεινε σταθερά φιλοαραβική, αν και παρουσιάστηκαν ορισμένες διαφοροποιήσεις, που αντανακλούσαν περισσότερο ιδεολογικο-πολιτικές διαφορές των δύο μεγάλων κομμάτων της μεταπολίτευσης παρά απώλεια ενδιαφέροντος για την περιοχή ή κάποια γενικότερη αναθεώρηση της εξωτερικής πολιτικής. Στο μεσανατολικό η Ελλάδα υποστήριξε το δικαίωμα των Παλαιστινίων Αράβων για ίδρυση ανεξάρτητου κράτους αλλά και το δικαίωμα ύπαρξης και ασφάλειας του Ισραήλ.
|
|---|
