| Περίληψη: | Παράγοντες διαμόρφωσης ενός νέου δικαίου: το ρωμαϊκό δίκαιο, η ελληνιστική παράδοση, η μεταφορά της πρωτεύουσας από τη Δύση στην Ανατολή, ο χριστιανισμός, η ελληνική γλώσσα και η εκπαίδευση των νομικών. Πηγές: νομοθετικά κείμενα με έμφαση στις Ιουστινιάνειες Νεαρές, την Εκλογή των Ισαύρων, και τη μεταγενέστερη αυτοκρατορική νομοθεσία, τα Βασιλικά και άλλα νομικά έργα στο πλαίσιο της «ανακαθάρσεως των παλαιών νόμων». Ιδιαίτερη αναφορά στην πρακτική αξία και διάδοση νομικών συλλογών με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την Εξάβιβλο του Αρμενοπούλου. Σημαντικό ρόλο για τη μελέτη του βυζαντινού δικαίου παίζουν επίσης τα δικαιοπρακτικά έγγραφα, που σώζονται σε συλλογές παπύρων και σε μοναστηριακά αρχεία, ενώ θα τονιστεί και η σημασία διαγνωστικών πηγών, όπως ιστορικά και φιλολογικά έργα, επιγραφές, σφραγίδες κ.α. Σύντομη αναφορά στις πηγές κανονικού δικαίου.
|
|---|
