| Περίληψη: | Στο Κεφάλαιο 6 εξετάζονται οργανομεταλλικές ενώσεις που χρησιμοποιούνται ήδη ως καταλύτες με ευρεία βιομηχανική χρήση αλλά και νέες με ενδεχόμενο βιομηχανικό ενδιαφέρον. Υπογραμμίζονται οι γενικές αρχές της φύσης των καταλυτικών κύκλων, στα οποία ένα καταλυτικό είδος ή κάποια επιφάνεια αναγεννάται, και πόσο λεπτές μπορεί να είναι οι ισορροπίες των αντιδράσεων (οξειδωτική προσθήκη, αναγωγική απόσπαση) που απαιτούνται για ένα επιτυχή κύκλο. Η Καταλυτική Χημεία αναπτύσσεται με δυο κύριους άξονες: την ομογενή και ετερογενή κατάλυση, με ιδιαίτερη έμφαση στην ομογενή κατάλυση. Δίνονται πληθώρα παραδειγμάτων ομογενούς κατάλυσης όπως: η αντίδραση υδροφορμυλίωσης, η σύνθεση ακεταλδεΰδης κατά Wacker-Smidt, και η σύνθεση οξικού οξέος κατά Monsanto και τις συγγενικές διεργασίες (καρβονυλίωση της μεθανόλης) αλλά και οι αντιδράσεις σύζευξης Tsuji-Trost και οι μηχανισμοί των αντιδράσεων διασταυρωτικής σύζευξης (καταλυτικοί κύκλοι Stille, Negishi, Suzuki, Heck, Sonogashira, Hiyama). Δυστυχώς, στην ετερογενή κατάλυση υποστηρίζονται ελάχιστοι οργανομεταλλικοί καταλύτες. Όμως η χρήση οργανομεταλλικών πλειάδων έχει αρχίζει να επαναφέρει την ετερογενή κατάλυση στο προσκήνιο της Οργανομεταλλικής Χημείας.
|
|---|
