| Summary: | Η ψηφιακότητα και η δικτύωση έδωσαν νέα και ευρεία πρόσβαση στο έντυπο κείμενο. Στο κεφάλαιο αυτό θα παρακολουθήσουμε πώς η ίδια αυτή δημοσίευση, όταν δεν είναι γίνεται απλά με όρους εικόνας ή ελάχιστα προσβάσιμου κειμένου που διαφοροποιείται εντούτοις ακόμη κι αυτό από κάποιες επιλογές και την εκδίπλωσή του στην οθόνη, μετασχηματίζει τα κείμενα καθαυτά εντάσσοντάς τα σε πολυδαίδαλους υπερκειμενικούς, και ως εκ τούτου συγκειμενικούς και διακειμενικούς δεσμούς. <br/>Από την άλλη, θα εξετάσουμε δύο νέους τύπους κειμένων που αναπτύσσονται στο διαδίκτυο. Ο πρώτος τύπος αφορά τον λόγο αυτοπαρουσίασης κατά τον Foucault, με λογοτεχνικές διεκδικήσεις και συστημικό ή ανατρεπτικό στόχο, όπως ο λόγος των ιστολογίων και των κοινωνικών μέσων. Ο δεύτερος αφορά την αμιγώς ηλεκτρονική λογοτεχνία ή κυβερνολογοτεχνία, η οποία αρνείται τα όρια του εντύπου και υλοποιεί μακραίωνες φιλοδοξίες πειραματισμού και η οποία εισηγείται, ενδεχομένως, αλλαγές στην ίδια την έννοια της λογοτεχνικότητας στην εποχή μας.
|
|---|
