| Περίληψη: | Το κεφάλαιο εστιάζεται στην περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης. Τα κυριότερα γνωρίσματά του διεθνούς συστήματος μετά το τέλος των ναπολεόντειων πολέμων και το Συνέδριο της Βιέννης, που αναλύονται στην πρώτη ενότητα, και γενικότερα η ευρωπαϊκή διπλωματία σκιαγραφούν το ‘πεδίο’ στο οποίο διεξήχθηκε ο (παράλληλος με τον πολιτικό) διπλωματικός αγώνας των Ελλήνων. Στη δεύτερη ενότητα απαντάται το καίριο ερώτημα, γιατί οι ισχυροί της Ευρώπης δεν αποφάσισαν την ένοπλη καταστολή και του ελληνικού κινήματος και μάλιστα στα πρώτα στάδιά του, όπως είχαν αποφασίσει δηλαδή για τα κινήματα της ιταλικής και ιβηρικής χερσονήσου την ίδια εποχή. Η τρίτη ενότητα περιγράφει τη μετατροπή του ελληνικού κινήματος σε ευρωπαϊκό ζήτημα και τη συμβολή του φιλελληνισμού στη διαδιδασία αυτή. Η επόμενη επικεντρώνεται στη συγκρότηση της επαναστατικής εξουσίας και τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις ενώ στις επόμενες τέσσερις ενότητες εξετάζεται η εξέλιξη του ελληνικού διπλωματικού αγώνα και οι επιτυχίες του.
|
|---|
