| Περίληψη: | Το κεφάλαιο παρουσιάζει τα τρία βασικά υποδείγματα / προσεγγίσεις της «πρόσληψης κινδύνου», συγκεκριμένα το ψυχομετρικό, την ανθρωπολογική – κοινωνιολογική προσέγγιση και τη διεπιστημονική της οποίας το πιο διαδεδομένο και αναγνωρισμένο μοντέλο είναι το Πλαίσιο Κοινωνικής Ενίσχυσης του Κινδύνου (SARF). Το κεφάλαιο αποδίδει ιδιαίτερο βάρος στις επιδράσεις της πρόσληψης κινδύνου στο λεγόμενο «αποδεκτό» από μια κοινότητα κίνδυνο, τον οριακό δηλαδή κίνδυνο τον οποίο όταν η κοινότητα θεωρεί ότι υπερβαίνεται είναι πλέον διατεθειμένη να καταβάλλει προσπάθειες και κόστος για τη μείωσή του. Το κεφάλαιο ολοκληρώνεται με ζητήματα που αφορούν στην παραγωγή και επεξεργασία της πληροφορίας για τον κίνδυνο, στη μεταβίβασή της από τους πομπούς μέχρι τους τελικούς αποδέκτες, καθώς και στις επιπτώσεις αυτών των διαδικασιών στη διαχείριση κινδύνων και καταστροφών. Τα παραπάνω ζητήματα αναδεικνύονται με σχετικά παραδείγματα από τον ελληνικό και το διεθνή χώρο και σε σχέση με ένα ευρύ φάσμα κινδύνων.
|
|---|
