Στοχαστική των Ακραίων Υδροκλιματικών Φαινομένων - Μια ψύχραιμη ματιά στη διακινδύνευση
Πολλά λέγονται και γράφονται για υδροκλιματικούς κινδύνους: καταιγίδες, πλημμύρες, ξηρασίες. Παρόμοιοι κίνδυνοι υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα, ενώ η κινδυνολογία ελάχιστα βοηθά στην αντιμετώπισή τους. Αντίθετα, αυτό που χρειάζεται είναι η ψύχραιμη ματιά στον κίνδυνο, βασισμένη σε δεδομένα μετρήσεων,...
Κύριοι συγγραφείς: | , |
---|---|
Μορφή: | 4 |
Γλώσσα: | English |
Έκδοση: |
2023
|
Θέματα: | |
Διαθέσιμο Online: | http://dx.doi.org/10.57713/kallipos-1 http://repository.kallipos.gr/handle/11419/6522 |
Περίληψη: | Πολλά λέγονται και γράφονται για υδροκλιματικούς κινδύνους: καταιγίδες, πλημμύρες, ξηρασίες. Παρόμοιοι κίνδυνοι υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα, ενώ η κινδυνολογία ελάχιστα βοηθά στην αντιμετώπισή τους. Αντίθετα, αυτό που χρειάζεται είναι η ψύχραιμη ματιά στον κίνδυνο, βασισμένη σε δεδομένα μετρήσεων, χρησιμοποιώντας επιστημονική μεθοδολογία, και εν τέλει επιστρατεύοντας την τεχνολογία στην υπηρεσία της μείωσης των κινδύνων και των συνεπειών τους. Αυτό επιχειρείται στο βιβλίο. Το μεγαλύτερο μέρος του είναι αφιερωμένο στη θεωρία της στοχαστικής –τη μαθηματική γλώσσα για την ανάλυση των ακραίων φαινόμενων. Η στοχαστική είναι μια επιστημονική περιοχή ευρύτερη από τη στατιστική – σύμφωνα με τον ορισμό που υιοθετείται στο βιβλίο, η στατιστική αποτελεί μέρος της στοχαστικής. Η κλασική στατιστική (βασισμένη στην υπόθεση ανεξαρτησίας) που συνήθως χρησιμοποιείται, αποτελεί ειδική περίπτωση της στοχαστικής και, όπως αποδεικνύεται στο βιβλίο, είναι ακατάλληλη για το θέμα. Η έννοια του χρόνου συνήθως λείπει από τις κλασικές στατιστικές αναλύσεις (ή υπεισέρχεται με απλοϊκό τρόπο) ενώ έχει υπόσταση στη θεωρία των στοχαστικών ανελίξεων. Έτσι, η στατιστική είναι σε σχέση με τη στοχαστική ό,τι η στατική σε σχέση με τη δυναμική. Αυτό δεν σημαίνει ότι η στατιστική εγκαταλείπεται ή υποεκπροσωπείται στο βιβλίο. Αντιθέτως, παρουσιάζονται νέες εξελίξεις – κυρίως το νέο εργαλείο εύγνωστων ροπών (knowable moments), οι οποίες έχουν δύο σημαίνοντα χαρακτηριστικά: τη στενή σχέση τους με τα ακρότατα και την αμερόληπτη εκτίμησή τους (ή τη μικρή και προσδιορίσιμη μεροληψία σε κάποιες περιπτώσεις). Οι νέες θεωρητικές αναλύσεις υποστηρίζονται από μαθηματικές αποδείξεις, οι οποί ες, για τη βελτίωση της αναγνωσιμότητας, περιέχονται σε έναν αριθμό παραρτημάτων σε καθένα από τα 10 κύρια κεφάλαια του βιβλίου. Παράλληλα με την ανάπτυξη της θεωρίας, το βιβλίο προσανατολίζεται στην εφαρμογή, η οποία υποστηρίζεται από ποικίλα παραδείγματα, που συνήθως ξεχωρίζουν ως παρενθετικές ενότητες (Digressions). |
---|