| Περίληψη: | Τo όγδοο κεφάλαιο αναφέρεται σε γενικές προσαρμογές προγράμματος σπουδών για παιδιά με σύνδρομο Down στη γενική και ενιαία εκπαίδευση. Η ενεργητική συμμετοχή του παιδιού με νοητική αναπηρία σε όλες τις δραστηριότητες της σχολικής ζωής με παράλληλες παρεμβάσεις, όπου κρίνεται σκόπιμο από το προσωπικό του σχολείου, αποτελεί εγγύηση για την κοινωνική του ένταξη (Allen & Cowdery, 2005· Goldstein, Kaczmarek & English, 2002). Οι παρεμβάσεις αυτές, μέσω της κατάλληλης χρήσης κοινωνικών στρατηγικών, θα πρέπει να στοχεύουν στην ένταξη των νηπίων και παιδιών με σύνδρομο Down στην ομάδα των συνομηλίκων, στην εκμάθηση στρατηγικών επίλυσης συγκρούσεων και στη μεγαλύτερη διάρκεια παραμονής τους στο παιχνίδι (Guralnick, 2010). Κατακτώντας αυτό το επίπεδο προσαρμογής, τα παιδιά με νοητική αναπηρία μπορούν να ανταποκριθούν θετικά στις κοινωνικές τους σχέσεις και να διατηρήσουν αυτές τις δεξιότητες για μια πιο επιτυχή επίλυση κοινωνικών προβλημάτων στις συναναστροφές τους με τους συνομηλίκους τους (βλέπε και Αλευριάδου & Γκιαούρη, 2011· Alevriadou & Giaouri, 2012· Αλευριάδου & Γκιαούρη, 2017· Αλευριάδου, Γκιαούρη & Παυλίδου, 2016). Η επιτυχία των εκπαιδευτικών παρεμβάσεων που στοχεύουν στην ανάπτυξη κοινωνικών και επικοινωνιακών δεξιοτήτων σε παιδιά με σύνδρομο Down έγκειται στην προσαρμογή τους στις εξατομικευμένες ανάγκες των παιδιών. Παραδείγματα τεχνικών τις οποίες μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι εκπαιδευτικοί στις τάξεις τους για να μεγιστοποιήσουν τη μαθησιακή εμπειρία για τα παιδιά με σύνδρομο Down (Wolpert, 2007) και να ενδυναμώσουν τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες περιγράφονται στη συνέχεια του παρόντος κεφαλαίου.
|
|---|
