Η μουσική στην Ιταλία από τους μεσαιωνικούς χρόνους έως τον 21ο αιώνα, τ. Α': Μεσαίωνας, Αναγέννηση, Μπαρόκ
Το παρόν σύγγραμμα αποτελεί τον Α΄ τόμο του δίτομου έργου με γενικό τίτλο Η μουσική στην Ιταλία από τους μεσαιωνικούς χρόνους έως τον 21ο αιώνα και φέρει τον υπότιτλο Μεσαίωνας, Αναγέννηση, Μπαρόκ, ενώ ο Β΄ τόμος, με υπότιτλο Από την κλασική περίοδο μέχρι τον 21ο αιώνα, καλύπτει τη μουσική δημιουργί...
Κύριοι συγγραφείς: | , |
---|---|
Μορφή: | 1 |
Γλώσσα: | Greek |
Έκδοση: |
2022
|
Θέματα: | |
Διαθέσιμο Online: | http://dx.doi.org/10.57713/kallipos-65 http://repository.kallipos.gr/handle/11419/8478 |
Περίληψη: | Το παρόν σύγγραμμα αποτελεί τον Α΄ τόμο του δίτομου έργου με γενικό τίτλο Η μουσική στην Ιταλία από τους μεσαιωνικούς χρόνους έως τον 21ο αιώνα και φέρει τον υπότιτλο Μεσαίωνας, Αναγέννηση, Μπαρόκ, ενώ ο Β΄ τόμος, με υπότιτλο Από την κλασική περίοδο μέχρι τον 21ο αιώνα, καλύπτει τη μουσική δημιουργία από τις πρώτες δεκαετίες του 18ου αιώνα μέχρι τις μέρες μας. Ο παρών τόμος αποτελεί μια ιστορική, κοινωνική και πολιτισμική προσέγγιση των μουσικών εξελίξεων στην Ιταλική Χερσόνησο από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες μέχρι και την περίοδο Μπαρόκ. Η ιστορική αφήγηση ανατρέχει στα πρώτα βήματα των χριστιανικών λατρευτικών πρακτικών, για να προσεγγίσει και να ερμηνεύσει το τεράστιο σώμα θρησκευτικών μελωδιών που αποτέλεσαν στη συνέχεια τη βάση της δυτικοευρωπαϊκής μουσικής. Εξετάζεται όλο το φάσμα της μουσικής δραστηριότητας, τόσο στο θρησκευτικό/λατρευτικό πλαίσιο όσο και στον χώρο της αυλικής ψυχαγωγικής μουσικής. Η περίοδος της ιταλικής μουσικής κατά την Αναγέννηση διερευνάται κάτω από την επίδραση της Γαλλοφλαμανδικής Σχολής, που διαμόρφωσε την πολυφωνική γλώσσα και τα κυρίαρχα μουσικά είδη του 15ου και 16ου αιώνα, παράλληλα με τις εκφράσεις του Ουμανισμού στις τέχνες και τη φιλολογία. Οι αισθητικές, φιλοσοφικές και καλλιτεχνικές αναζητήσεις σε σημαντικά κέντρα της Ιταλικής Χερσονήσου (Φλωρεντία, Ρώμη, Βενετία, Φεράρα, κ.ά.) κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα οδηγούν στις καταλυτικές εξελίξεις στα τέλη του αιώνα, με κορυφαία την εμφάνιση του νέου είδους της όπερας, που φέρνει την Ιταλία στο επίκεντρο του δυτικού μουσικού πολιτισμού. Η όπερα και ο θρησκευτικός της αντίποδας, το ορατόριο, μαζί με άλλα πρωτοεμφανιζόμενα μουσικά είδη (κοντσέρτο, τρίο σονάτα κ.λπ.), που αναπτύχθηκαν σε σχέση με την ακμάζουσα ιταλική οργανοποιία και τη μουσική εκδοτική δραστηριότητα, αποτελούν το επίκεντρο της τρίτης ενότητας του τόμου (περίοδος Μπαρόκ). |
---|