| Περίληψη: | Οι κακώσεις των τενόντων και τα ιστικά ελλείμματα του χεριού είναι ιδιαίτερες βλάβες, και η σωστή διαχείρισή τους αποτελεί πρόκληση για τον ορθοπαιδικό. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει σημειωθεί σημαντική βελτίωση στην αντιμετώπιση των κακώσεων αυτών, τόσο όσον αφορά τις τεχνικές επιδιόρθωσης όσο και τα πρωτόκολλα μετεγχειρητικής αποκατάστασης.
Για την επίτευξη ενός αξιόλογου αποτελέσματος απαιτείται λεπτομερής γνώση των βιολογικών αρχών της επούλωσης των τενόντων, της φυσιολογικής και παθολογικής ανατομίας τους, των χειρουργικών τεχνικών συρραφής, των χαρακτηριστικών τους ανάλογα με τις ζώνες, καθώς και των πρωτοκόλλων αποκατάστασης.
Ανεξάρτητα από τον τύπο ή το ύψος της βλάβης, καθώς επίσης και αν αυτή αφορά καμπτήρες ή εκτείνοντες τένοντες, απώτερος στόχος του χειρουργού, αλλά και του φυσικοθεραπευτή, είναι η προστασία της συρραφής, η πρόληψη δημιουργίας συμφύσεων, η διατήρηση της κίνησης των αρθρώσεων και η εξασφάλιση της βέλτιστης διαδρομής του τένοντα.
Η εισαγωγή της πρώιμης κινητοποίησης, κατά το στάδιο της αποκατάστασης, έχει μειώσει τον αριθμό των επιπλοκών και έχει βελτιώσει την επούλωση των τενόντων. Έτσι, προσεκτική επιλογή του κατάλληλου νάρθηκα ακινητοποίησης, καθώς και του σωστού πρωτοκόλλου αποκατάστασης, είναι εξίσου σημαντικά με την τεχνική επιδιόρθωσης.
Όσον αφορά τα ελλείμματα δέρματος, παρουσιάζονται οι εναλλακτικές τεχνικές κάλυψης, από τις πιο απλές έως τη σύνθετη ιστική αποκατάσταση με κρημνούς.
|
|---|
