| Περίληψη: | Στο κεφάλαιο εξετάζεται η ποικιλομορφία μουσικών χαρακτηριστικών στα έργα των Ελλήνων συνθετών της περιόδου 1900-1950 συνδεδεμένη με μία σειρά κριτηρίων που αφορούν επιρροές τους από την έντεχνη ευρωπαϊκή μουσική: από τον ρομαντικό εθνικισμό του 19ου αιώνα προς τον γαλλικό ιμπρεσιονισμό και τον αντι-ρομαντικό νεοκλασικισμό του 20ού, τις επιδράσεις της σύγχρονης εθνομουσικολογικής έρευνας στα νεοφολκλορικά κινήματα της Κεντρικής Ευρώπης κατά τη δεκαετία του 1920, καθώς και κάποιες πρώτες παρατηρήσεις περί ατονικότητας και δωδεκαφθογγισμού. Επίσης, αναλύονται οι προσπάθειες ανάδειξης της ελληνοκεντρικότητας, εντός και εκτός Εθνικής Σχολής, μέσω προσέγγισης του δημοτικού τραγουδιού, του βυζαντινού μέλους αλλά και της ελληνικής αρχαιότητας. Διαμέσου μείξης των παραπάνω ρευμάτων με τις συνθετικές ταυτότητες των δημιουργών, τα εργογραφικά δείγματα τα οποία παρουσιάζονται αναδεικνύουν, υφολογικά, στοιχεία πρωτοτυπίας και νεωτερικότητας.
|
|---|
