| Περίληψη: | Στο κεφάλαιο εξετάζεται η ανανέωση της αθηναϊκής μουσικής ζωής κατά τις δεκαετίες του ’20 και του ’30, κυρίως χάρη στον εκσυγχρονισμό του ρεπερτορίου των συμφωνικών συναυλιών και την παρουσία του Δημήτρη Μητρόπουλου, εδώ ως ερμηνευτή. Επίσης, εξετάζονται συνθέτες είτε ως εκφραστές ιδιότυπων μοντερνισμών στο πλαίσιο οργανολογικών και ηχοχρωματικών πειραματισμών, όπως ο Δημήτριος Λεβίδης (1886-1951), είτε ως φορείς ενός ιδιότυπου μετα-ρομαντικού μαξιμαλιστικού συμφωνικού ιδιώματος με φιλοσοφικές αναζητήσεις, όπως ο Χαρίλαος Περπέσας (1907-1995). Ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας, συσχετισμών και αλληλεπιδράσεων μεταξύ μουσικής, γραμμάτων και τεχνών, αλλά και η υποδοχή και πρόσληψη των νεότερων μουσικών τάσεων από το κοινό και την κριτική της εποχής, συνεξετάζονται και αντιπαρατίθενται ερμηνευτικά.
|
|---|
