| Περίληψη: | Στο κεφάλαιο εξετάζεται το περιβάλλον διαμόρφωσης της μεταπολεμικής μουσικής πρωτοπορίας στην Ελλάδα, από πλευράς θεσμών, φορέων και προσώπων στήριξης και προώθησής της. Η επισκόπηση εκτείνεται από το Εργαστήρι Σύγχρονης Μουσικής του Ινστιτούτου Goethe (1962) έως τις Παγκόσμιες Μουσικές Ημέρες (1979), ενώ παρεμβάλλονται οι πέντε Ελληνικές Εβδομάδες Σύγχρονης Μουσικής (1966, 1967, 1968, 1971, 1976). Επίσης, συνεξετάζονται ο ρόλος της διεθνούς ψυχροπολεμικής πολιτιστικής διπλωματίας, των υπηρεσιών και ιδρυμάτων της, η παρουσία των εγχώριων καθιδρυμένων φορέων (Φεστιβάλ Αθηνών, ΕΟΤ), τα νέα μουσικά σύνολα τα οποία δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της σύγχρονης μουσικής όπως η Πειραματική Ορχήστρα Αθηνών (1964) και το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής (1967), αλλά και οι μουσικοί εκτελεστές οι οποίοι εξειδικεύτηκαν στο νεωτερικό ρεπερτόριο και τον επιτελεστικό πειραματισμό.
|
|---|
