| Περίληψη: | Επιδραστικές και καθοριστικές για την πορεία του μεταπολεμικού μουσικού μοντερνισμού, οι μορφές των Ιάννη Ξενάκη και Γιάννη Χρήστου εξετάζονται στο παρόν κεφάλαιο. Ο Ξενάκης ανέπτυξε μεθόδους διασύνδεσης της μουσικής με την αρχιτεκτονική και τα μαθηματικά, ενώ οι ιδέες του επικεντρώνονται στην ενότητα φιλοσοφίας, επιστήμης και τέχνης, συμβάλλοντας στον γενικότερο προβληματισμό για την κρίση της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής των δεκαετιών του ’50 και ’60 και την εκ βάθρων ανανέωσή της. Ο Χρήστου, τοποθετώντας τη μουσική στο κέντρο των έντονων φιλοσοφικών και μεταφυσικών του αναζητήσεων, ανέδειξε την πανανθρώπινη θρησκευτική, μυστικιστική και λυτρωτική της διάσταση πέρα από ιστορικές περιόδους, τεχνοτροπίες και δόγματα. Οι δύο αυτές μεγάλες προσωπικότητες συνεξετάζονται ιστορικά ως προς τη διεθνή τους παρουσία αλλά και την επιρροή τους στην ελληνική μεταπολεμική γενιά της μουσικής πρωτοπορίας, ως πρόσωπα αναφοράς, ενώ δεν λείπουν οι μουσικές αναλύσεις έργων τους. Στο επίκεντρο τίθενται οι παράμετροι σύλληψης, δομικής διαμόρφωσης και σκηνικής δραματοποίησης του έργου του Χρήστου Η Κυρία με τη Στρυχνίνη (1967), σε συνάρτηση με τα είδη και τις μορφές του ευρωπαϊκού και αμερικανικού πειραματικού μουσικού θεάτρου των δεκαετιών του ’60 και ’70. Η αναλυτική επισκόπηση αφορά τόσο ζητήματα σημειογραφίας, αισθητικών-φιλοσοφικών δομικών όρων (patterns, praxis, metapraxis, lunar pattern), μουσικής σύλληψης και σκηνικής πράξης όσο και όψεις του μύθου, της τελετουργίας και μυστικιστικών ετεροαναφορών.
|
|---|
