| Περίληψη: | Το πώς οι άνθρωποι μετακινούνται σε μια αστική περιοχή καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα της και την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Η κινητικότητα είναι ταυτόχρονα ένα ζήτημα χώρου, ασφάλειας, υγείας και κοινωνικής ευημερίας, αλλά και κατανάλωσης πόρων. Παρότι έχει επικρατήσει μια τεχνοκρατική, μηχανιστική ορολογία αναφορικά με τη χρήση και τον σχεδιασμό των δρόμων, στην πραγματικότητα η επιβολή του αυτοκινήτου, πραγματική και φαντασιακή, πάνω στην πόλη είναι μια ιστορική κατασκευή. Μέχρι την εισαγωγή των αυτοκινήτων στις πόλεις, οι δρόμοι ήταν χώροι ζωής και όχι μόνο κυκλοφορίας. Στο κεφάλαιο αυτό αναλύονται οι τρεις ιστορικές περίοδοι των πόλεων όσον αφορά τα μέσα μετακίνησης: η πόλη του περπατήματος, η πόλη των Μέσων Μαζικής Μετακίνησης (ΜΜΜ), η πόλη του αυτοκινήτου. Η σημερινή εποχή είναι μια μεταβατική περίοδος: ενώ στον αναπτυσσόμενο κόσμο η αυξητική τάση στη χρήση αυτοκινήτου συνεχίζεται, σε πολλές πόλεις του δυτικού κόσμου το αυτοκίνητο αρχίζει πλέον να θεωρείται παρελθόν, τουλάχιστον για τα πυκνοδομημένα κέντρα. Το κάλεσμα για απεξάρτηση των αστικών περιοχών από το αυτοκίνητο προέρχεται κατά κύριο λόγο από περιβαλλοντική σκοπιά, ως λύση στο πρόβλημα της κατανάλωσης ορυκτών καυσίμων και τους επακόλουθους ρύπους που σχετίζονται με την αυτοκίνηση. Παράλληλα όμως με το περιβαλλοντικό ζήτημα, η βιώσιμη κινητικότητα σχετίζεται άμεσα με την ασφάλεια και την ποιότητα ζωής μέσα στην πόλη, με την οικονομική ανθεκτικότητα, αλλά και με τη δημοκρατική χρήση του δημόσιου χώρου, γι’ αυτό και αποτελεί βασικό στοιχείο της φιλοσοφίας του ανθρωποκεντρικού σχεδιασμού.
|
|---|
