Ο ρόλος των σηματοδοτικών μονοπατιών EGFR/IGFR στην αλληλεπίδραση των καρκινικών κυττάρων και του ενδοθηλίου στον ορμοονοεξαρτώμενο καρκίνο του μαστού

• Κύριος συγγραφέας: Κριλής, Γεώργιος
• Άλλοι συγγραφείς: Καραμάνος, Νικόλαος
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2017
• Θέματα: Καρκίνος του μαστού; Μικροπεριβάλλον όγκου; Ενδοθήλιο; Μετάσταση; Αμφίδρομη αλληλεπίδραση; 571.84; Breast cancer; Signaling; Estrogen receptors; Tumor microenvironment; IFGR; EGFR; Upa; Tpa; Extra-cellular matrix (ECM); Metastasis; Interplay

Τα καρκινικά κύτταρα στρατολογούν τα φυσιολογικά στρωματικά, όπως τα ενδοθηλιακά κύτταρα ,τα οποία υπαρχουν στο μικροπεριβάλλον τους ,ώστε να προωθηθεί η αύξηση, ο πολλαπλασιασμός και τελικά η μετάσταση, η μετανάστευση δηλαδή των κυττάρων μέσω του ενδοθηλίου στο αίμα και η εισβολή σε νέο ιστό. Πρωταρχικό ρόλο στην διαδικασία αυτή έχουν οι αυξητικοί παράγοντες όπως ο EGF και ο IGF ,που εκκρίνονται από τα στρωματικά αλλά και τα καρκινικά κύτταρα, οι οποίοι δεσμευόμενοι στους υποδοχείς τους ,EGFR,IGFR αντίστοιχα ενεργοποιούν σηματοδοτικά μονοπάτια που ελέγχουν αλληλεπιδράσεις κυττάρου –κυττάρου ή/και εξωκυττάριου χώρου ,την έκφραση μορίων εξωκυττάριου χώρου που εμπλέκονται στην μετάσταση. Για την αξιολόγηση των παρακρινών αλληλεπιδράσεων μεταξύ του όγκου και των ενδοθηλιακών κυττάρων, μελετήθηκε η επίδραση εθισμένου μέσου καλλιέργειας (CM) απομονωμένο από ενδοθηλιακά κύτταρα σε καρκινικά κύτταρα μαστού. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιήθηκαν δύο κυτταρικές σειρές καρκίνου του μαστού με διαφορετικό μεταστατικό δυναμικό και ER status, μία με υψηλό μεταστατικό δυναμικό MDA-MB-231 ERb+ και μία με χαμηλό μεταστατικό δυναμικό MCF-7 ERa+, καθώς και φυσιολογικά ανθρώπινα ενδοθηλιακά κύτταρα από ομφάλιο φλέβα (HUVEC ).Στη συνέχεια για την για την περεταίρω αξιολόγηση της πιθανής εμπλοκής του ΕRa , χρησιμοποιήθηκαν επιμολυσμένα MCF-7 κύτταρα στα οποία έχει επιτευχθεί γονιδιακή αποσιώπηση του ERa (MCF-7 / SP10 + κύτταρα) καθώς και καθώς και το αντίστοιχο εσωτερικό κοντρόλ (MCF-7 / Csh κύτταρα). Αρχικά έχοντας ως άξονα το σύστημα EGFR/IGFR και μεταβάλλοντας το μικροπεριβάλλον, παρατηρήθηκαν τροποποιήσεις στην έκφραση των ERb και ΕRa καθώς και των uPA και tPA , υστερα από την επώαση με το CM. Στη συνέχεια εξετάστηκε η ενζυμική δραστικότητα των ,uPA και tPA και διαπιστώθηκε τροποποίηση της έπειτα από την επώαση με σημαντική εξάρτηση από το ER status. Επιπλέον, παρατηρήσαμε ότι η διεπικοινωνία των καρκινικών κυττάρων με το μικροπεριβάλλον και στην παρούσα περίπτωση η επίδραση του ενδοθηλίου φαίνεται να ευνοεί την γονιδιακή έκφραση των uPA ,tPA,EGFR, και ERb στα MDA-MB-231 ενώ ο ΕRa των MCF-7 φαίνεται να δρά κατασταλτικά. Παράλληλα αυξορύθμιση παρατηρήθηκε στην ενζυμική δραστικότητα των uPA ,tPA όπως και στην έκφραση του EGFR ,όχι όμως και στον IGFR στα κύτταρα με αποσιώπηση του ERa. Συνοψίζοντας, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το ενδοθήλιο είναι σε θέση να επηρεάζει την έκφραση αυτών των μορίων άρα και την ενεργοποίσηση των IGFR,EGFR μονοπατιών που έχουν συσχετιστεί με την εξέλιξη του καρκίνου, οδηγώντας τελικα στην θεωρία πως το μικροπεριβάλλον του όγκου φαίνεται να παρέχει στα καρκινικά κύτταρα τα απαραίτητα εφόδια για την ανάπτυξη και εξέλιξη τους , με γνώμονα πάντα πως το φαινόμενο αυτό είναι αμφίδρομο