Η απώλεια εργασίας ως βιωμένη εμπειρία : αφηγήσεις εκπαιδευτικών για το καθεστώς της διαθεσιμότητας

Η οικονομική κρίση που διανύει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια δεν άφησε ανεπηρέαστο το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Τα αποτελέσματα της κρίσης πήραν σάρκα και οστά σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού θεσμού με την ψήφιση συγκεκριμένων νομοσχεδίων, κειμένων και προτάσεων, την προώθηση μεγάλου αρ...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Μπούσια, Χριστίνα
Άλλοι συγγραφείς: Κυπριανός, Παντελής
Μορφή: Thesis
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2017
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://hdl.handle.net/10889/10273
Περιγραφή
Περίληψη:Η οικονομική κρίση που διανύει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια δεν άφησε ανεπηρέαστο το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Τα αποτελέσματα της κρίσης πήραν σάρκα και οστά σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού θεσμού με την ψήφιση συγκεκριμένων νομοσχεδίων, κειμένων και προτάσεων, την προώθηση μεγάλου αριθμού νομοθετικών ρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών. Η παρούσα εργασία εστιάζει σε μία από τις εξελίξεις που έλαβαν χώρα λόγω οικονομικής κρίσης ή επ’ αφορμής αυτής κατά το έτος 2013, στο καθεστώς της διαθεσιμότητας και την επακόλουθη απώλεια εργασίας χιλιάδων εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας Τεχνικής Εκπαίδευσης. Αξιοποιώντας τη βιογραφική – αφηγηματική συνέντευξη επιχειρήσαμε να διερευνήσουμε τους τρόπους πρόσληψης και βίωσης της απώλειας εργασίας σε μια μικρή μερίδα εκπαιδευτικών του Ν. Αχαΐας. Παραπέρα, ενδιαφερθήκαμε για τις στρατηγικές διαχείρισης που ενεργοποίησαν οι εκπαιδευτικοί προκειμένου να αναμετρηθούν με τη νέα πραγματικότητα. Σκοπός ήταν η ανάδειξη της βιογραφικής σημασίας που έλαβε το καθεστώς της διαθεσιμότητας υπό το φόντο της βιογραφικής τους ταυτότητας. Η ποιοτική ανάλυση των δεδομένων, όπως αυτά προέκυψαν από τις αφηγήσεις των ίδιων των εκπαιδευτικών, καταδεικνύει διαφορετικούς τύπους βιογραφικού εγκιβωτισμού της διαθεσιμότητας και διαφορετικούς τρόπους αντιπαράθεσης που έχουν κατά βάση βιογραφική διάσταση. Η απώλεια εργασίας εξατομίκευσε τις τροχιές και οδήγησε την κοινωνική ομάδα των εκπαιδευτικών σε διάσπαση και όχι σε συσπείρωση παρά το κοινό "πρόβλημα" που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν.