| Περίληψη: | Στο γλωσσικό επίπεδο το παιγνίδι συνδέεται με την τέχνη ήδη από την αρχαιότητα. Η σύνδεση αυτή συναντάται και στη φιλοσοφία με τον Πλάτωνα να κάνει την αρχή. Στην παρούσα εργασία εξετάζονται οι απόψεις του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Καντ και του Γκάνταμερ. Στις θεωρίες για την τέχνη των τεσσάρων αυτών φιλοσόφων η έννοια του παιγνιδιού κατέχει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μια ιδιαίτερα κομβική θέση. Χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στις κομβικές αισθητικές θεωρίες, οι οποίες συνδέουν τα έργα τέχνης με το παιγνίδι για να διαπιστώσει, πως η σύνδεση αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά πως μέσα από τις θεωρίες αυτές, το παιγνίδι δείχνει τον τρόπο, με τον οποίο μπορούν αυτά να υπάρξουν. Ο οντολογικός χαρακτήρας των έργων τέχνης ως παιγνιδιών, μπορεί να απέκτησε διάφορα περιεχόμενα, αλλά εν τέλει και οι τέσσερις φιλόσοφοι εξετάζουν τα ίδια ουσιώδη χαρακτηριστικά της τέχνης. Για να φθάσει κανείς από τη φανέρωση του μη όντος στην ερμηνευτική διαδικασία της αλήθειας του έργου τέχνης, το οποίο υπάρχει ως παιγνίδι, χρειάζεται να παρακολουθήσει κανείς τον σταδιακό μετασχηματισμό και επαναπροσδιορισμό των περιεχομένων του παιγνιδιού.
|
|---|
