| Περίληψη: | Το γήρας ορίζεται ως η «φυσιολογική, προοδευτική φθορά τόσο των νοητικών όσο και των σωματικών λειτουργιών του ατόμου, η οποία οφείλεται στην αύξηση της ηλικίας του ατόμου και ολοκληρώνεται με την παύση όλων των λειτουργιών, δηλαδή με το θάνατο». Η διαδικασία της γήρανσης έχει επιχειρηθεί να εξηγηθεί από ποικίλες θεωρίες, η επικρατέστερη των οποίων είναι έως σήμερα η θεωρία του οξειδωτικού στρες. Υπάρχουν δύο διακριτές κατηγορίες γήρατος: το πρωτογενές και το δευτερογενές. Το πρωτογενές γήρας αφορά στις φυσιολογικές λειτουργίες της βιολογικής γήρανσης, ενώ το δευτερογενές αφορά στις παθολογικές αλλαγές που εμφανίζονται λόγω διάφορων εξωγενών παραγόντων, όπως είναι οι ασθένειες και η συμπεριφορά των ατόμων.
Το σύνδρομο της ευθραυστότητας αποτελεί μια κατάσταση που εμφανίζεται στην τρίτη ηλικία και χαρακτηρίζεται από μειωμένη ικανότητα ανάκτησης της ομοιοστασίας του οργανισμού ύστερα από κάποιο αποσταθεροποιητικό γεγονός. Οι παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση του συνδρόμου της ευθραυστότητας είναι ποικίλοι και σύμφωνα με τις συνεχείς έρευνες που αφορούν στο συγκεκριμένο σύνδρομο, ο αριθμός τους αυξάνεται διαρκώς.
Στόχος της παρούσας εργασίας αποτελεί η μελέτη του συνδρόμου της ευθραυστότητας και η μοντελοποίησή του, συμπεριλαμβάνοντας τόσο τους ποσοτικούς όσο και τους ποιοτικούς δείκτες που συμβάλλουν στη συγκεκριμένη κατάσταση. Το πρώτο κεφάλαιο της εργασίας αφορά στο γήρας και στη βιολογική διαδικασία του, το δεύτερο κεφάλαιο σχετίζεται με το σύνδρομο της ευθραυστότητας, ενώ το τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζει τους παράγοντες που σχετίζονται με το σύνδρομο της ευθραυστότητας και τη σχηματική απεικόνισή τους.
|
|---|
