| Περίληψη: | Το κάταγμα ενδοστεφανιαίας προθέσης (stent fracture, SF) αποτελεί μια αρκετά σπανία επιπλοκή μετά την αγγειοπλαστική και συνδιάζεται ουσιαστικά με την χρήση των επικαλλυμένων με σιρόλιμους stents (SES). Ο ρόλος της ακτινοσκόπησης με την FPDD στην εντόπιση των SF δεν έχει μελετηθεί επαρκώς.
Μέθοδος – αξιολόγηση ασυμπτωματικών ασθενών χρησιμοποιόντας την FPDD fluoroscopy, με 200 SES (Cypher, Cordis, J&J, Miami, Florida, US) και 200 μη επικαλλυμένων stents (BMS) σε ένα διαστήμα 45.5 ± 15.7 και 38.4 ± 3.9 μηνών αντίστοιχα μετά την εμφύτευση. Το SF ορίστηκε ως η μή συνέχεια του πλέγματος του stent στην ακτινοσκόπηση με την FPDD, στην οποία η δόση ακτινοβολίας στην είναι σχέτικα μικρή (0.26 ± 0.14 mSv).. Στους ασθένεις με διαγνωσμένο SF πραγματοποιήθηκε και στεφανιογραφικός έλεγχος.
Αποτελέσματα – κάταγμα του stent εντοπίστηκε σε 6 (3%) SES και 1 BMS (0.5%). Το μήκος του stent ήταν ανεξάρτητος παράγοντας για το SF (OR 1.19, 95% CI 1.03 – 1.4, p=0.024). Η τοποθέτηση στην δεξιά στεφανιαία αρτηρία και η έντονη ελίκωση του αγγείου ήταν οριακά σημαντικοί παράγοντες (OR 7.7, 95% CI 0.8-74.2, p=0.077 και αντίστοιχα OR 5.1, 95% CI 0.8-34, p=0.089). Αξιόλογη αγγειογραφική επαναστένωση ανευρέθηκε σε 4 SES και 1 BMS ενώ η επανεπέμβαση θεωρήθηκε απαραίτητη σε 3 (42.8%) περιπτώσεις.
Συμπεράσματα – η διάγνωση του SF με την FPDD fluoroscopy όψιμα μετά την εμφύτευση του stent είναι εφικτή, χρειάζεται μικρή δόση ακτινοβολίας (0.26 ± 0.14 mSv) και εμφανίζεται κυρίως στα SES συγκριτικά με τα BMS. Η εφαρμογή ενός προγράμματος τακτικής παρακολούθησης με FPDD cinefluoroscopy είναι μάλλον πίο κατάλληλη στις περιπτώσεις με αυξημένο κίνδυνο για SF (stent επικαλλυμένο με σιρόλιμους, μεγάλου μήκους stent ή αρνητικά αγγειογραφικά χαρακτηριστικά). Ο ρόλος των επεμβατικών μεθόδων απεικόνισης στην διάγνωση του SF και η μετέπειτα διαχείρηση των περιστατικών με διαγνωσμένο SF χρειάζεται περαιτέρω μελέτη.
|
|---|
